Παραλειπόμενα της ιστορίας

«Θέλω με τον πλέον ξεκάθαρον και κατηγορηματικόν τρόπον να δεσμευτώ και δεσμεύομαι προς τους Κυπρίους συμπατριώτες μας αλλά και τους ξένους επενδυτές, αλλά και ταυτόχρονα να στείλω σαφέστατα μηνύματα προς όλους τους αποδέκτες στο εξωτερικόν ότι δεν πρόκειται –και το υπογραμμίζω- ο Νίκος Αναστασιάδης να υπογράψει το όποιο Μνημόνιο που θα περιέχει οποιαδήποτε πρόνοια για κούρεμα καταθέσεων» (Νίκος Αναστασιάδης, δήλωση πριν τις προεδρικές εκλογές του 2013).

Στις 9 Απριλίου 1940 ο Βίντκουν Κουίσλινγκ, αρχηγός του φασιστικού κόμματος της Νορβηγίας, εισέβαλε στο Νορβηγικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η ύπουλη επίθεση των Ναζί κατά της χώρας αυτής, που ο ίδιος είχε ζητήσει προσωπικά από τον Χίτλερ. Μέσα σε λίγα λεπτά έγινε ο πρώτος πολιτικός στην ιστορία που ανακοίνωσε ένα πραξικόπημα από το ραδιόφωνο, και ο πρώτος ηγέτης-μαριονέτα των κατακτητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά 10 μέρες οι Times του Λονδίνου τον ευχαρίστησαν σε κύριο άρθρο τους διότι πλούτισε την αγγλική γλώσσα: «Για τους γραφείς η λέξη ‘κουίσλινγκ’ είναι δώρο των θεών. Αν είχαν διαταχθεί να εφεύρουν μια νέα λέξη για τον προδότη, δεν θα μπορούσαν να πετύχουν καλύτερο συνδυασμό γραμμάτων». Ο επώνυμος όρος διαδόθηκε ευρέως στη συνέχεια από το BBC, και σήμερα αναφέρεται συνήθως σε πολιτικούς που ευνοούν τα συμφέροντα άλλων χωρών ή παραγόντων περισσότερο από εκείνα της πατρίδας τους.
    Γιατί αυτή η αναδρομή στην ιστορία; Διότι φαίνεται ότι για όλα υπάρχει ένα προηγούμενο. Βάλτε όπου ‘κουίσλινγκ’ ένα ή περισσότερα σύγχρονα ελληνικά (ή κυπριακά) ονόματα της επιλογής σας, αντί για στρατιωτική εισβολή φαντασθείτε οικονομική ασφυξία, και έχετε την απόδειξη ότι η ιστορία έχει την κακή συνήθεια να επαναλαμβάνεται, συχνά μεταλλαγμένη.