Αφοσίωση

Έλαβα ηλεκτρονικά μια παρουσίαση για τις γυναίκες, που καταλήγει στο ακόλουθο κείμενο:

‘Οι γυναίκες έχουν ενέργεια που καταπλήσσει τους άνδρες.
Αντιμετωπίζουν και διαχειρίζονται με αγάπη τις δυσκολίες και τα σοβαρά προβλήματα, παραμένοντας ευδιάθετες και χαρούμενες.
Χαμογελούν όταν θέλουν να φωνάξουν, να τραγουδήσουν, να δακρύσουν. 
Κλαίγουν όταν είναι ευτυχισμένες και γελούν όταν είναι νευριασμένες.
Θα αγωνιστούν για τα πιστεύω τους.
Θα εξεγερθούν ενάντια στην αδικία.
Δεν δέχονται το «όχι» για απάντηση όταν πιστεύουν ότι υπάρχει μια καλύτερη λύση. Θυσιάζουν τον εαυτό τους για χάρη της οικογένειας.
Πηγαίνουν στο γιατρό με μια ανήσυχη φίλη.
Αγαπούν άνευ όρων.
Πληγώνεται η καρδιά τους όταν πεθαίνει ένας φίλος.
Υποφέρουν όταν χάνουν ένα αγαπητό πρόσωπο.
Ακόμα κι όταν δεν έχουν άλλο να δώσουν, συμπαραστέκονται.
Γνωρίζουν ότι μια αγκαλιά και ένα φιλί μπορεί να θεραπεύσει μια πληγωμένη καρδιά.’    

     Το πρωί της ίδιας μέρας είχα δει έναν παλιό μου ασθενή. Πάνω από εβδομήντα, με χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα, με δύσπνοια που είχε επιδεινωθεί σοβαρά τις τελευταίες μέρες. «Γιατρέ, κοιμήθηκε χθες τη νύχτα στο αυτοκίνητο, στο πάρκινγκ της κλινικής», μου εξήγησε ο γιος του. Παραξενεύθηκα διότι δεν είναι από άλλη πόλη, στη Θεσσαλονίκη μένει. Τον ρώτησα γιατί. «Χειρουργείται σήμερα η γυναίκα μου», μου απάντησε μισοβουρκωμένος. «Δεν μπορούσα να φύγω από κοντά της, και μέσα δεν με άφηναν να μείνω».

     Δεν μου έκανε καρδιά να τον μαλώσω για την τόση αφοσίωση που ανταπέδιδε στην άρρωστη γυναίκα του...