Ζητώ συγγνώμη για το ολίγον πικάντικο ανέκδοτο, αλλά μου ακούγεται επίκαιρο. Κάποιος, λέει, γυρίζει αιφνιδιαστικά στο σπίτι και συλλαμβάνει επ’ αυτοφώρω τη γυναίκα του σε ανάρμοστες περιπτύξεις με τον καλύτερό του φίλο. Πριν καν ανοίξει το στόμα του, ο ‘φίλος’ τον προλαβαίνει: «Ποιον θα πιστέψεις, τα μάτια σου ή εμένα;» Πού έγκειται η επικαιρότητα; Στο ότι πολλοί πολιτικοί, αλλά και αρθρογράφοι σε έγκριτες εφημερίδες, προσπαθώντας να μας πείσουν για τα οφέλη που θα προκύψουν από τα προτεινόμενα σκληρά μέτρα, μας θέτουν το δίλημμα: «Τι πιστεύετε: αυτά που βλέπετε με τα μάτια σας ή αυτά που εμείς σας λέμε;» Προφανώς, κατά τη γνώμη τους, όλοι μας χρειαζόμαστε... οφθαλμίατρο.
καλημέρα γιατρέ μου.....να φανταστείς άκουγα έναν ελεεινό από τους τριακόσιους και συγκινήθηκα .....τα έλεγε φοβερά.....έψαχνα μαι λ της εκπομπής να του πω ή μεγάλος μ@λ@κας είσαι ή νομίζεις ότι όλοι οι Έλληνες είναι ζώα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γνωστό και το σχόλιο του Καίσαρα για τη γυναίκα του, αν και ο ίδιος δεν ήταν και τόσο άμεμπτος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια πως αυτοί μας κοροϊδεύουν ανοικτά, αλλά είναι αλήθεια πως και εμείς δεν είμαστε άμεμπτοι...
Πιστεύω ότι ο καθένας στο μικρόκοσμό του πρέπει να κάνουμε μιαν αρχή πραγματικής αλλαγής. Αλλιώς...
Απόστολε, δυστυχώς συλλογικά αρνούμαστε (ή δεν μπορούμε) να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στις δικές μας ευθύνες και τα πράγματα που πρέπει να διορθώσουμε ούτως ή άλλως (με ή χωρίς μνημόνια και δόσεις) και σ' εκείνα που τεχνηέντως μας επιβάλλουν. Έτσι πετούμε μαζί με τα νερά της σκάφης και το μωρό, όπως λέει μια αγγλική έκφραση. Που σημαίνει ότι απορρίπτουμε την ευκαιρία να σιάξουμε τα του οίκου μας και να βγάλουμε έστω κάποιο κέρδος από την όλη περιπέτεια. Βοήθειά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή