Άκουσα προχθές ένα ανέκδοτο που έχει ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο. Ένας άθεος περιφέρεται με το αυτοκίνητο στο κέντρο της πόλης αναζητώντας απεγνωσμένα πάρκινγκ. Μετά από αρκετή ώρα άγονης έρευνας, κι ενώ περνάει μπροστά από ένα ναό, αναφωνεί: «Θεέ, βρες μου κάπου να παρκάρω, κι εγώ θα έρχομαι στην εκκλησία κάθε Κυριακή!» Εκείνη τη στιγμή βλέπει κάπου ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο να φεύγει, οπότε γυρίζει προς το ναό και λέει: «Άσε, Θεέ, βρήκα μόνος μου!»
Αναρωτιέμαι μήπως κάπως έτσι σκεφτόμαστε και ενεργούμε κι εμείς σε πολλές περιπτώσεις.
Πολύ καλό! "Νόστιμο", περιεκτικό και πετυχημένο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατρέ μου, τό Ιστολόγιό σας μού φανερώθηκε δι' ..."Αποκαλύψεως"!
Τυχαίως βρήκα μία παλαιότερη δημοσίευσή σας για τόν αείμνηστο Ιατρό Θεμιστοκλή Ναούμη (η οποία αναπόδραστα μέ παρεκίνησε αμέσως να γράψω κάτι δημόσια στήν μνήμη του καταθέτοντάς του σαν μικρό μπουκέττο φθινοπωρινά χρυσάνθεμα τίς δικές μου αναμνήσεις) και με τήν ευκαιρία -για να ξεφύγω κι από τήν βαθειά συγκίνηση- διάβασα μερικά από τά κατά καιρούς άρθρα σας.
Μέ κατακτήσατε: εφεξής θα σάς παρακολουθώ τακτικά και δεν θα μού ξεφεύγετε... Σάς έβαλα στά "Αγαπημένα" επειδή βρίσκω εξόχως ενδιαφέροντα όσα μάς "ποστάρετε" και επί πλέον μού αρέσει πολύ τό λεκτικό σας που δύσκολα συναντά κάποιος σήμερα στήν "μπλογκόσφαιρα".
Νά 'στε καλά! Σάς ευχαριστούμε γιά όσα ωραία υποβάλλεσθε στόν κόπο να μάς δίνετε!
{ Στρατής Γ. Κουτρουβίδας }
Στρατή, καλώς όρισες, και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αν αυτά που γράφονται ως εκτόνωση είναι χρήσιμα και διαβάζονται ευχάριστα, τι άλλο θέλουμε; Πάντα ευπρόσδεκτος!
ΑπάντησηΔιαγραφή[Για τον αείμνηστο "γιατρό", δεύτερο πατέρα, απαντώ στην αντίστοιχη ανάρτηση]
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ΣΑΣ βρήκα ΟΛΟΥΣ, παλαιοί ΚΑΙ νέοι φίλοι, από τόν αγαπημένο μου ελληνικό Βορρά!
Εάν είναι μιά φορά καλό και ευτυχές τό να ξαναβρίσκεις -μετά από τόσα πολλά χρόνια!- παλαιούς γνωστούς & φίλους, είναι δυό και τρεις φορές καλύτερο κι ευτυχέστερο τό να αποκτάς συγχρόνως -μέσω αυτών- καινούριους!!!
Αναλογιζόμενος τήν απίθανη αλληλουχία τών διαδικτυακών μου χθεσινών αναζητήσεων και τό απρόσμενο αποτέλεσμά της, δεν έχω ακόμη καταλήξει για τό εάν επενέβη η Συγχρονικότητα ή ένα Θαύμα! Ίσως και νά 'τανε τό Θαύμα τής Συγχρονικότητας!... Δεν ξέρω...
Και, μαζί μ' όλ' αυτά, κι η ευκαιρία να ξαναορίσω τήν έννοια τής λέξης «χαρμολύπη»...!!! Τί να πω!!!...
Κατελήφθην ευχάριστα εξ απίνης (ενθουσιάστηκα, θά 'τανε ορθότερο να ειπώ!) διαπιστώνοντας τόσον ότι η παλιά συμμαθήτριά μου είναι σύζυγός σας, όσον και ότι η μνήμη μου δεν μέ προδίδει (ακόμη!) ως προς τά πρόσωπα, τούς τόπους και τά πράγματα τής μακρυνής νιότης!...
Πέρασα ολόκληρη τήν ημέρα εχθές αποτραβηγμένος σε αυτοσυγκέντρωση με διαλογισμούς και αναδυόμενες εικόνες τού παρελθόντος: μιά αναδρομή που τελικώς μοιραστήκαμε ανάμεσα σε γέλια και σε δάκρυα με τήν γυναίκα μου (η οποία δεν είναι ελληνίδα αλλά, είναι κι αυτή, όπως κι εγώ αυτήν τήν στιγμή, μακρυά από τά πατρώα χώματα) μένοντας άγρυπνοι μέχρι αργά.
Απαντώντας στήν παλαιάν ανάρτηση για τόν "γιατρό μας", είχα υποθέσει ότι θα είσαστε ο ίδιος Κιλκισιώτης και ως νέος συνάδελφός του θα τού αποδίδατε φόρον τιμής. Πού να φαντασθώ!!! Τελικά, έχει πολύ δίκηο ο ποιητής: «Αυτός ο Κόσμος! Ο μικρός, ο Μέγας!...».
Θέλω να απολογηθώ, πάντως, διότι κατανοώ πως ό,τι γράφω εδώ είναι εκτός θέματος ως προς τό υπερκείμενο άρθρο σας, φίλε Αντώνη. Απλώς, θά 'θελα μόνον να ΣΑΣ ευχαριστήσω που μέ δεχθήκατε στήν όμορφη συντροφιά σας και, ανταποδίδοντας, με τήν σειρά μου να σάς χαρίσω δυό γνωστά τραγούδια που μού αρέσουν κι από χθες όλο μού 'ρχονται ξανά και ξανά στόν νου:
http://www.youtube.com/watch?v=een_3XEltbc
http://www.youtube.com/watch?v=K5FJb8WFFl8&feature=relmfu
Και, τελειώνοντας, πανευτυχής για τήν εξ αποστάσεως γνωριμία μας, σάς σφίγγω θερμά τό χέρι καλέ μου νέε φίλε Αντώνη και, παρακαλώ, κι εσείς με τήν σειρά σας, να κάνετε από μέρους μου τό ίδιο στόν Τάσο και να μην παραλείψετε να παραδώσετε στήν Χρύσα -με τήν άδειά σας, φυσικά!- ένα μου φιλί που θέλω να τής αφήσω απαλά στά μαλλιά τού 11χρονου ψηλόλιγνου κοριτσιού τού 3ου(;) θρανίου αριστερά.
Τά σέβη μου, κι από τήν αδελφή μου και τήν μητέρα μου, στήν πεθερά σας τήν Κα Ναούμη.
Δικός σας, Στρατής Γ. Κουτρουβίδας
(Φερναί-Βολταίρ, ΓαλλόΕλβετική μεθόριος)
Στρατή, μπορείς να μας γράφεις στη διεύθυνση antpap56@otenet.gr. Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφή