Θέατρο παραλόγου

Πόσοι από μας θυμόμαστε την εικόνα των δυο εμπόρων, του ευτυχισμένου που πωλεί τοις μετρητοίς και του φουκαρά που πωλεί επί πιστώσει; Κάποτε τη βλέπαμε κρεμασμένη σε κάθε είδους εμπορικά καταστήματα, ενίοτε συνοδευόμενη ή εναλλασσόμενη με το παρακάτω… στιχηρό:

‘Ο βερεσές απέθανε κι ετάφη το δεφτέρι

Και διαθήκη άφησε με τον παρά στο χέρι.

Όλα τα είδη τοις μετρητοίς!’

     Με δεδομένες τις εξελίξεις που έφερε ο νέος μήνας στον χώρο της υγείας, αντί για ‘βερεσές’ μπορούμε να βάλουμε ‘ΕΟΠΥΥ’ και θα είμαστε απολύτως μέσα στην τρέχουσα πραγματικότητα. Αναρωτιέμαι τι είδους οργανισμός είναι αυτός που κατασκευάσθηκε με υλικά κατεδάφισης από παλαιούς αποτυχημένους θεσμούς, και κουβαλάει πάνω του τις αμαρτίες των προγόνων του. Για παράδειγμα, ο πρώην ΟΠΑΔ οφείλει τουλάχιστον πενταψήφια ποσά στον καθένα από τους (πρώην) συμβεβλημένους γιατρούς του. Προσωπικά τα χρήματα αυτά τα έχω ξεγραμμένα, ας πούμε υπέρ αναξιοπαθούντων Ελλήνων, αν και έχω ήδη φορολογηθεί γι’ αυτά.

     Ας προσθέσω ακόμη, ότι κρίνοντας από το εκκαθαριστικό σημείωμα που έλαβα φέτος, μόνο το 10% από τις ιατρικές δαπάνες και τις (υποχρεωτικές) ασφαλιστικές εισφορές εκπίπτει από το εισόδημα. Πόσο ισχυρό κίνητρο έχουν από εδώ και στο εξής οι ασθενείς να ζητούν αποδείξεις και οι γιατροί να τις γράφουν; Ούτε ο Ιονέσκο δεν θα φανταζόταν τόσο παραλογισμό.