Δηλώσεις και σχόλια

Καθημερινό παραγέμισμα των Δελτίων εδώ και πάμπολλα χρόνια, που αυξήθηκε τελευταία καθώς αυξήθηκε και ο αριθμός των σημείων στίξης--συγγνώμη, κομμάτων ήθελα να πω--που διεκδικούν τη δημοσιότητα. Κάθε κίνηση, σκέψη, ενέργεια, πρόταση από την πλευρά της κυβέρνησης γίνεται αφορμή για δηλώσεις από την άλλη όχθη. Το περιεχόμενο συνήθως επικριτικό, απορριπτικό, περιφρονητικό, συχνά υβριστικό, εμπρηστικό ή ανατρεπτικό. Κύριο συστατικό τους η πικροχολία. Τίποτε καλό, τίποτε χρήσιμο, τίποτε άξιο λόγου δεν παράγει ποτέ (κατά τη γνώμη των άλλων) όποιος κάθεται στην ‘καρέκλα’. Μόνη και μόνιμη επωδός η άρνηση. Σαν να λένε: «Δεν έχει σημασία που δεν χτίζουμε: σκοπός μας είναι η κατεδάφιση». Κι αν υποθέσουμε ότι αυτή την ‘πολυτέλεια’ την είχαμε σε άλλες εποχές, δεν καταλάβαμε ακόμη ότι ο κόσμος γύρω μας άλλαξε; Αν ο χρόνος και η φαιά ουσία που δαπανώνται για ‘δηλώσεις’ μπορούσε να αξιοποιηθεί αλλιώς, ίσως κάτι διαφορετικό να βλέπαμε γύρω μας.