Δράκος; Τέρας; Όχι δα! Άνθρωπος με κεφάλι, χέρια, πόδια, ανάγκες, επιθυμίες, ορμές, όπως εσείς κι εγώ. Κάποια στιγμή η πιεστική σύγκριση ανάμεσα στην πραγματικότητα που έβλεπε γύρω του (χρήμα, σπατάλη, ακριβά πράγματα, ομορφιά, συντροφικότητα, καλοπέραση) και σ’ αυτή που βίωνε ο ίδιος (ξενιτειά, ανέχεια, στέρηση από υλικά αγαθά και αισθήματα, κοινωνική απομόνωση) έφτασε σε ‘σημείο βρασμού’, με αποτέλεσμα να χαραμιστούν τουλάχιστον δυο ζωές. Δεν δικαιολογώ την πράξη, απλώς προσπαθώ να την ερμηνεύσω. Ακραίο σύμπτωμα ενός ευρύτερου νοσηρού κοινωνικού φαινομένου, του οποίου ούτε πρόληψη ούτε λύση διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ούτε καν καλές προθέσεις. Ο Θεός να μας ελεήσει όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου