Ύβρεις και κόλαφοι

‘Μήτε γέλωτα προπετή στέργε μήτε λόγον μετά θράσους αποδέχου’, συμβούλευε μεταξύ άλλων τον Δημόνικο ο Ισοκράτης. Από τον ‘μετά θράσους λόγον’ η απόσταση ως τη χειροδικία δεν είναι μεγάλη. Από τη στιγμή που εδώ και χρόνια είχαμε αποδεχθεί τον πρώτο ως συνήθη πρακτική δημόσιας επικοινωνίας, η επέλευση της δεύτερης ήταν απλώς θέμα χρόνου: την 'απολαύσαμε' τηλεοπτικά σήμερα το πρωί, και μάλιστα σε βουλευτικό επίπεδο. Αν μετά βδελυγμίας αποδοκιμάζουμε τα χαστούκια (όπως πρέπει), ας σκεφθούμε σοβαρά και τη στάση μας απέναντι στις φραστικές ύβρεις. Και οι δυο εκδηλώσεις φασισμού είναι, μόνο το χρώμα και το… εκφραστικό μέσον αλλάζει.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Το σημερινό άρθρο του Κων. Ζούλα στην Καθημερινή φωτίζει μια άλλη σκοτεινή γωνία των τηλεοπτικών σκυλοκαυγάδων, και αξίζει να διαβαστεί, έστω για προβληματισμό.