Φτερουγίσματα

Ένας κύριος που ταξιδεύει στη πρώτη θέση μιας υπερατλαντικής πτήσης ζητάει από την αεροσυνοδό ένα φλιτζάνι τσάι. Πρόθυμα εκείνη πάει να το φέρει, όταν ξαφνικά ακούγεται μια στριγγιά φωνή: «Κοπελιά, ένα ουισκάκι!» Γυρίζει η συνοδός, γυρίζει και ο κύριος, και βλέπουν έναν παπαγάλο πάνω στη ράχη ενός καθίσματος να κουνάει νευρικά τα φτερά του και να λέει: «Με σόδα, έτσι;». Ξαφνιασμένη η συνοδός πάει και φέρνει το ουίσκι για τον παπαγάλο, ενώ ο κύριος της χαμογελά και λέει: «Δεσποινίς, δεν ξεχάσατε το τσάι μου;». «Όχι, κύριε», λέει εκείνη κοκκινίζοντας και πάει να το φέρει, όταν ο παπαγάλος στριγγλίζει πίσω της: «Παγάκια δεν έχει το μαγαζί;» Εκείνη ξανάρχεται και φέρνει τα παγάκια στον νευρικό παπαγάλο, ενώ ο κύριος χάνει πλέον το ευγενικό του ύφος και λέει οργισμένα: «Τέλος πάντων, μόνο αυτό το παλιόπουλο υπάρχει εδώ μέσα, κυρά μου;» Σε νευρική κρίση η συνοδός φεύγει κλαμένη από την καμπίνα, και συναντά τον πιλότο που έχει σηκωθεί να ξεμουδιάσει. Όταν του διηγείται τί συμβαίνει, εκείνος μπαίνει στην καμπίνα, αρπάζει με το ένα χέρι τον παπαγάλο και με το άλλο τον κύριο, ανοίγει μια μπουκαπόρτα και τους πετάει στο κενό λέγοντας: «Νά για να μάθετε να πειράζετε το πλήρωμά μου!». Καθώς οι δυο πρώην επιβάτες πέφτουν προς τη γη, ο παπαγάλος λέει στον κύριο: «Ρε συ, φτερά έχεις;» «Όχι!» απαντά εκείνος. «Τότε τί πουλάς μαγκιά;» λέει περιφρονητικά ο παπαγάλος και φτερουγίζει μακριά.

     Θυμήθηκα πρόσφατα το παλαιό αυτό ανέκδοτο. Κάθε ομοιότητα με σύγχρονες διεθνείς ή και εσωτερικές καταστάσεις (π.χ. περιφερόμενα τουρκικά σκάφη στο Αιγαίο, υπερπτήσεις αεροσκαφών, διαμαρτυρίες και καταλήψεις από συνδικάτα κτλ) είναι εντελώς συμπτωματική.