[Σκίτσο του Α. Πετρουλάκη, Καθημερινή 21-3-2012]
21 Μαρτίου, αστρονομικά η αρχή της άνοιξης. Επί τη ευκαιρία, γιατί δεν ευχόμαστε ποτέ «Καλή άνοιξη!», όπως ευχόμαστε αντίστοιχα για την κάθε άλλη εποχή του χρόνου; Προφανώς πλεονάζει το ‘καλή’: μια άνοιξη δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, έχει και τη Λαμπρή μέσα της. Γυρίζουμε όμως στη σημερινή μέρα. Πέρυσι μάθαμε ότι είναι παγκόσμια ημέρα του ύπνου, φέτος μας έδειξαν και οι ποιητές την παρουσία τους. Τι άλλο; Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων (βομβαρδισμούς Παλαιστινίων στη Γάζα είχαμε την περασμένη εβδομάδα, σφαγή Εβραίων στην Τουλούζη μόλις προχθές). Μια στιγμή όμως: Αφού όλες οι χώρες, όλος ο πλανήτης, με τη μια ή την άλλη μορφή, κάποιοι λιγότερο και άλλοι πολύ περισσότερο, βρίσκονται σε κρίση--οικονομική, ανθρωπιστική, πολιτική, πληθυσμιακή, περιβαλλοντική, επισιτιστική--πώς δεν ανακηρύξαμε ακόμη την σχετική Παγκόσμια Ημέρα; Ίσως με τον τρόπο αυτό να θυμόμασταν κι εκείνο το τόσο ρεαλιστικό ‘Απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις’ του Αποστόλου Παύλου [Εβρ. θ΄ 27]. Διότι εκεί θα κριθούν τελεσίδικα ‘τα πάντα όλα’.
Στο σχολείο μας σήμερα γιορτάσαμε πανηγυρικά την Εαρινή Ισημερία !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς σας φαίνεται ; Δεν είναι πρωτοποριακή προσπάθεια η αναβίωση της ειδωλολατρίας του Ολύμπου στα δημοτικά μας σχολεία και μάλιστα με την βούλα του περιβόητου παιδαγωγικού ινστιτούτου ;
Τί είπατε ; Κρίσις ;
Φώτης