Αντίμετρα

Και (σχεδόν) κλάααμα ο κύριος! Δραματικές οι χθεσινές δηλώσεις και το ύφος του υπουργού οικονομίας μπροστά στις κάμερες. Ξαφνικά ο γέλως μετετράπη εις κατήφειαν, και οι ‘έξυπνες’ αντιπολιτευτικές ατάκες με τις οποίες μας ψυχαγωγούσε κάθε τόσο πέρασαν πλέον στη λήθη. Ας παραμερίσουμε όμως την διάθεση να θυμίζουμε με κάθε ευκαιρία ποιοι μας οδήγησαν στο στόμα του λύκου, κι ας σκεφθούμε πώς θα πορευθούμε από εδώ και πέρα.
    Με δεδομένο λοιπόν το γινάτι των ξένων συνομιλητών μας και τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις τους εις βάρος των ελλήνων πολιτών, μήπως (λέω τώρα) θα πρέπει όλοι και όλα, κράτος, κυβέρνηση, πολίτες, κόμματα, κάθε ελληνική φωνή και παρουσία, εντός και εκτός της χώρας, να αρχίσουν πλέον πεισματικά να επιμένουν στην απόδοση των κάθε είδους χρεών και οφειλών από τρίτες χώρες (βλέπε πολεμικές και κατοχικές αποζημιώσεις και συναφή ‘τοξικά’ προϊόντα) πριν κάνουν οποιαδήποτε άλλη παραχώρηση προς το παγκόσμιο οικονομικό Ράιχ;
    Και πάλι λέω, μήπως είναι επιτέλους καιρός να αρχίσουμε όλοι να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ελληνικά, ιδίως στις αγορές μας; Άσχετα από το πώς κινούμασταν μέχρι τώρα, από εδώ και μπρος κάθε ευρώ που βγαίνει από την τσέπη μας πρέπει να πιάνει τόπο και να αποτελεί επένδυση στη δική μας κοινωνία, για τους συμπολίτες μας. Χωρίς καμιά διάθεση εχθρότητας: απλώς και μόνο διότι πονάμε το ντόπιο περισσότερο από το ξένο.