Τόκος

Μόνο αποτροπιασμό προκαλεί η είδηση-βόμβα που έσκασε αυτές τις μέρες για τοκογλυφικά κυκλώματα που επί χρόνια λυμαίνονταν την αγορά της Θεσσαλονίκης, οδηγώντας τα θύματά τους ακόμη και σε αυτοκτονίες. Το να εκμεταλλεύεσαι την οικονομική ανάγκη του άλλου για να πλουτίσεις είναι πράξη χωρίς ελαφρυντικό, αν όχι νομικό, τουλάχιστον ηθικό στη συνείδηση κάθε έντιμου ανθρώπου. Ίσως γι’ αυτό ο Δαβίδ, στον 14ο Ψαλμό, όταν περιγράφει τον άμωμο άνθρωπο που θα κατοικήσει στα σκηνώματα του Θεού, ανάμεσα στα άλλα χαρακτηριστικά του λέει: ‘Το αργύριον αυτού ουκ έδωκεν επί τόκω’. Βέβαια, τράπεζες, διεθνείς οργανισμοί και άλλα ευαγή ιδρύματα και μεγαλόσχημοι ιδιώτες εισπράττουν όχι ευκαταφρόνητους τόκους, ακόμη και από ολόκληρα κράτη, με την κάλυψη και την ευλογία των νόμων. Πού τελειώνει η νομιμότητα και αρχίζει η αδικία; Πάλι λέει ο Δαβίδ: ’Εκ τόκου και εξ αδικίας λυτρώσεται [ο Θεός] τας ψυχάς αυτών’ [Ψαλμ. 71]. Τι θα γινόταν άραγε αν η λέξη και η έννοια του τόκου έβγαινε από το λεξιλόγιο και από τη ζωή μας;
     Σημειώνω ότι ‘Κατά τοκιζόντων’ έχουν γράψει λόγους τόσο ο Μέγας Βασίλειος [ΕΔΩ] όσο και ο αδελφός του Αγ. Γρηγόριος Νύσσης [ΕΔΩ]. Τα κείμενα αξίζουν και μια και περισσότερες αναγνώσεις. Μπορείτε να διαβάσετε και το σχετικό σχόλιο της ΛΗΜΝΟΥ.