‘Ήταν καμάρι της αυγής και καβαλάρης όμορφος, τώρα μια χούφτα χιόνι...’
Οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου από το γνωστό μοιρολόι του Μ. Χατζιδάκι στον ‘Ματωμένο Γάμο’ μου ήρθαν στη σκέψη όταν πληροφορήθηκα από το τηλέφωνο τον αναμενόμενο θάνατο του Παντελή. Γεμάτος από αρρώστια ‘κακή, εφιαλτική’ εδώ και χρόνια (στο τραγικό ‘Γιατί;’ της μάνας του δεν υπάρχει ανθρώπινη απάντηση), έχοντας εξαντλήσει κάθε δυνατότητα θεραπευτικής παρέμβασης εδώ και αλλού, ξαναγενήθηκε σ’ έναν άλλο κόσμο, χωρίς πόνο, λύπη και στεναγμό, προχθές το μεσημέρι. Μετά από εικοσιτέσσερα μόλις χρόνια στον προθάλαμο της ζωής.
Ώρα καλή στον Παντελή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την ισχυρή συγκίνηση του αποχωρισμού, θα 'πρεπε να χαιρόμαστε για τη λύτρωση των απερχομένων από τα παρόντα δεινά στα ελπιζόμενα ολοφώτεινα και θυμηδέστατα...
Για τη μάνα, ό,τι και να λέμε, θα είναι φοβερό. Ας την παρηγρήσει ο Καλός Θεός που μες στο σχέδιό Του επέτρεψε την τόσο πρόωρη αναχώρηση.