Σκληρή αλήθεια

Δεν είναι ό,τι καλύτερο να σχολιάζει κανείς αρνητικά τον βίαιο θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Τραγωδία είναι, ανεξάρτητα από τον τρόπο και τα αίτια. Ωστόσο, ας σκεφθούμε κάπως ψυχρά. Το θύμα δεν ήταν τυχαίος περαστικός που έπεσε θύμα κακοποιών. Μαζί με τους υπόλοιπους του καυγά, είχε πάει εκεί με σκοπό να βιαιοπραγήσει. Θα μπορούσε κάλλιστα το μαχαίρι να βρίσκεται στο δικό του χέρι, και κάποια άλλη οικογένεια να θρηνεί έναν άλλο νέο. Συνεπώς, πέρα από την προσωπική ευθύνη του συγκεκριμένου δράστη, θα πρέπει να τεθεί και το θέμα της συλλογικής ευθύνης όλων όσοι έλαβαν μέρος στη φονική ‘ποδοσφαιρική’ συμπλοκή, αλλά και των ηθικών αυτουργών τους. Αλήθεια, κάποια στιγμή δεν πρέπει να γίνει κάτι για τις... αιμοβόρες μαντινάδες (‘Μαχαίρι κρητικό κρατώ που δε σηκώνει αστεία, πρόσεχε, μάνας γέννημα, μη δώσεις την αιτία’) που παραδοσιακά αναγράφονται στα κρητικά μαχαίρια-σουβενίρ; Το πράγμα μόνο αστείο δεν είναι.