Στον απόηχο του παγκόσμιου θριάμβου της εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης γυναικών, τι θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ως δίδαγμα και υπόδειγμα για όλους μας; Ως έθνος αυτή τη στιγμή αγωνιζόμαστε (ή θα πρέπει να αγωνιζόμαστε) για να ανακτήσουμε την αξιοπιστία και την υπερηφάνειά μας. Υπάρχουν πολλοί σε όλο τον κόσμο, Έλληνες και ξένοι, που αγαπούν την Ελλάδα και περιμένουν στοιχειωδώς από μας ένα διαφορετικό δείγμα γραφής, μια ένδειξη ότι ‘παίρνουμε το μήνυμα’ και αλλάζουμε ρότα και τακτική. Μια τέτοια προσπάθεια από μέρους μας θα έδινε σε όλους αυτούς το δικαίωμα να μας υποστηρίξουν ηθικά (και υλικά) χωρίς να έχουν την αίσθηση ότι χάνουν τον καιρό τους μαζί μας. Βασική προϋπόθεση για μια τέτοια προσπάθεια είναι η ενότητα. Αν η πρωταθλήτρια κόσμου ομάδα είχε μεμονωμένες καλές παίκτριες, που όμως έπαιζαν αποκλειστικά ατομικό παιχνίδι όταν δεν έβαζαν εμπόδια η μία στην άλλη, τότε δεν θα έφθανε καν να περάσει τα σύνορα. Κοινή προσπάθεια, όραμα και στόχος, επιμονή, και βέβαια κόποι και θυσίες ουκ ολίγες μέχρι το τέρμα είναι τα συστατικά της μεγάλης επιτυχίας. Που ισχύουν τόσο για τους παράγοντες-πολιτικούς αρχηγούς όσο και για τους απλούς παίκτες-πολίτες, όλων των τάξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου