Μια συγγνώμη ίσως;

Επέτειος [37η] αποκατάστασης της δημοκρατίας σήμερα. Από εκείνες τις ημερομηνίες που, δυστυχώς ή ευτυχώς, λησμονούμε, μια κι έχουν πάψει από καιρό να σημαίνουν κάτι. Χαρακτηριστικό (ίσως μοναδικό) στοιχείο τους τα μηνύματα της ‘πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας’ με αναφορές στη δικτατορία που προηγήθηκε και στη μακροβιότερη νεοελληνική δημοκρατία που ακολούθησε και πατρικές παραινέσεις για το μέλλον. Όλα αυτά καλά, μέχρις εδώ όμως. Σήμερα, εν έτει 2011, αντί για ιστορικές αναδρομές και επαναλήψεις, γιατί δεν ζητούν όλα μαζί τα κόμματα μια ‘συγγνώμη’ από την Ελλάδα για το χάλι όπου την οδήγησαν, πάντα μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες; Γιατί δεν λένε ένα ‘mea culpa’ έστω και συμβολικά, και στη συνέχεια να υπογράψουν ένα συμβόλαιο τιμής, ότι δεν θα διαπράξουν τα ίδια εσκεμμένα ‘λάθη’, ότι δεν θα πολιτευθούν με τον ίδιο παλαιοπολιτικό τρόπο; Αν δεν το έκαναν ποτέ άλλοτε, τουλάχιστον φέτος;