Ελεγκτής, όπως βασανιστής;

Άκουσα ένα εύστοχο σχόλιο κάποιου επαγγελματία σε πρωινή εκπομπή της TV: η γραφειοκρατία βασίζεται στο ότι κάθε υπάλληλος ερμηνεύει κατά το δοκούν τους νόμους και τις διατάξεις που έχει στα χέρια του. Έτσι καθένας, ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή του, με το πόσο καλά κοιμήθηκε το βράδυ, με το αν καυγάδισε το πρωί με τη γυναίκα του, απαιτεί διαφορετικά πράγματα από τον δύσμοιρο πολίτη που καταφεύγει στην υπηρεσία για την όποια ανάγκη του. Τυπικό παράδειγμα οι ελεγκτές ‘ιατροί’ του ΟΠΑΔ. Τα εισαγωγικά έχουν το νόημά τους: αν κάθε ιατρός αποβλέπει στην εξυπηρέτηση του ασθενούς, τότε ο ελεγκτής μόνο ως ιατρός δεν ενεργεί στην υπηρεσία του. Έτσι π.χ. άλλοι εγκρίνουν τις επαναλαμβανόμενες συνταγές για οξυγόνο και άλλοι όχι. Οι ίδιες διατάξεις δεν ισχύουν για όλους; Τελευταία, με το νέο σφραγιδάκι του ‘συμβεβλημένου ιατρού’, εφευρέθηκε και νέο ‘βασανιστήριο’: να στέλνουμε τον ασφαλισμένο ξανά στον γιατρό που παρέλειψε (μέσα στον κυκεώνα της ηλεκτρονικής εργασίας που του φορτώθηκε) να βάλει το σφραγιδάκι στο παραπεμπτικό. Ρώτησαν άραγε οι ελεγκτές τον ασθενή ή τον συγγενή του τί του κοστίζει ακόμη μία μετακίνηση σε χρόνο, χρήμα και ταλαιπωρία; Ρώτησαν αν έχει άνθρωπο να αφήσει στο πόδι του ώστε να λείψει άλλο ένα πρωινό; Έλεος, κύριοι ελεγκτές του ΟΠΑΔ! Την ανθρωπιά σας στο σπίτι την αφήνετε όταν πάτε στη δουλειά; Την επόμενη φορά που θα σκεφθήτε να ταλαιπωρήσετε ασφαλισμένο για ψύλλου πήδημα, βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του.
Και μια κουβέντα για τους υπευθύνους του Οργανισμού: επιτέλους απλοποιήστε (αντί να περιπλέκετε) τις διαδικασίες, και καταργήστε το αξίωμα του ‘λόρδου σφραγιδοφύλακα’ (κι εδώ το ΙΚΑ ζηλέψατε;). Κάθε νόμιμος ιατρός έχει το δικαίωμα της υπογραφής του σε συνταγές, παραπεμπτικά και γνωματεύσεις της ειδικότητάς του [Ν. 3418/2005, ΦΕΚ 287 Α΄, Άρθρο 5, παρ. 1]. Οποιαδήποτε περιοριστική ερμηνεία του υπάρχοντος νόμου είναι παράνομη.

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 15/6/2011]