Ονομαστική ψηφοφορία

Αν μας έλεγαν ένα πρωί ότι από εδώ και πέρα στις εκλογές θα πρέπει να ψηφίζουμε φανερά και μεγαλόφωνα, θα είχαμε κάθε δίκαιο να αρνηθούμε, με έντονες μάλιστα διαμαρτυρίες για εκβιασμό και νοθεία της λαϊκής βούλησης. Έλα όμως που άλλα πράγματα ισχύουν στον ‘ναό της δημοκρατίας’. Η ονομαστική ψηφοφορία, κορυφαία--υποτίθεται--στιγμή έκφρασης της γνώμης των μελών του κυνοβουλίου (συγγνώμη για την ορθογραφία: δεν πρόκειται για λάθος, ούτε είναι δική μου η έκφραση, αλλά παλαιού φιλολόγου λυκειάρχη της πόλης μας), δεν είναι καθόλου μυστική. Αναγιγνώσκεται ο ονομαστικός κατάλογος των βουλευτών, και πριν ακούσουμε την απάντηση γνωρίζουμε από το όνομα τί πρόκειται να ψηφίσει ο καλούμενος. Αρχηγού παρόντος δεν υπάρχουν περιθώρια για αποκλίσεις, είτε υπέρ είτε κατά. Δεν πρόκειται ακριβώς για ελληνική πατέντα: μάλιστα στην αγγλική Βουλή των Κοινοτήτων υπάρχει κομματικός αξιωματούχος με το όνομα Chief Whip (στα ελληνικά θα λέγαμε αρχιμαστίγιο) που είναι υπεύθυνος για να εξασφαλίζει την κομματική πειθαρχία. Εύγε στους 300 αντιπροσώπους μας που αγόγγυστα αποδέχονται τέτοια χειραγώγηση της προσωπικής τους θέλησης.