Ας με θεωρήσουν... πεπερασμένο ή παλαιολιθικό όσοι διαφωνούν, αλλά κάποτε ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision είχε να κάνει περισσότερο με τραγούδι, φωνή, μελωδία και λιγότερο με ξεβίδωμα και ξεγύμνωμα κορμιών επί σκηνής, με σκανδιναβικά και άλλα τέρατα και με κάθε είδους show. Έχω πάψει να ακούω τραγούδια με τα μάτια μου, αλλά από αντίδραση στην εξέλιξη αυτή θυμήθηκα μια από τις πιο μελωδικές και πραγματικά ωραίες παρουσίες, εκείνη της Marie Myriam που κέρδισε για τη Γαλλία τον διαγωνισμό του 1977, με το τραγούδι ‘L’ oiseau et l’ enfant’ (Το πουλί και το παιδί). Απολαύστε το ΕΔΩ.
Και μια γεωγραφική ερώτηση: από πότε το Αζερμπαϊτζάν είναι μέρος της Ευρώπης; Μήπως θα πρέπει να περιληφθεί στο φεστιβάλ και η Κίνα, μια και οι γόνοι της πληθαίνουν με γεωμετρική πρόοδο στα ευρωπαϊκά κράτη; Γιατί όχι και η Μαύρη Ήπειρος (για τον ίδιο λόγο); Ευκαιρίες για διεύρυνση είναι αυτές.
δυστυχώς η eurovision έχει καταντήσει ένας διαγωνισμός ανάδειξης της καλύτερης πολιτικής των πολιτών, έτσι για να φαίνεται καθαρά ότι μπορούμε να είμαστε το ίδιο αισχροί με τους πολιτικούς μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ότι αφορά τις χώρες που συμμετέχουν, εγώ ξέρω πως και η Αίγυπτος έχει έρθει στο παρελθόν κοντά στον διαγωνισμό :[
"καταχώρηση τσι μέρας" για την Δευτέρα σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η καταχώρηση σου τούτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνωρίσματα :[
Ευχαριστώ, σύντεκνε! Πάντα ευπρόσδεκτος!
ΑπάντησηΔιαγραφή