Αρχαίο πνεύμα...

Διάβασα προχθές ότι η αγγλική ΕΠΟ ‘έριξε’ πέντε αγωνιστικές ημέρες αποκλεισμό από τον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον ‘πολύ’ σερ Άλεξ Φέργκιουσον, για τα αρνητικά σχόλιά του για διαιτητές αγώνων όπου η ομάδα του έχασε. Βλέπετε, ούτε ο τίτλος ευγενείας ούτε η προσωπική ‘ιστορία’ κάποιου παρέχει ασυλία απέναντι στον νόμο. Το γράψαμε κι άλλη φορά: στις ευνομούμενες χώρες, ακόμη και πρίγκιπες και υπουργοί χάνουν το δίπλωμά τους αν βρεθούν να οδηγούν με οινόπνευμα στο αίμα πάνω από το όριο. Θα τολμούσε στην Ελλάδα τροχονόμος να υποβάλει σε αλκοτέστ όχι υπουργό, αλλά τον σωφέρ του συνεργάτη του κολλητού του, χωρίς να ρισκάρει τη δουλειά του;
Τις απέλπιδες αυτές σκέψεις έκανα έχοντας τις προηγούμενες μέρες ακούσει διάφορα για κασέτες και στημένους αγώνες, για παράγκες και παραμάγαζα, και για άλλες αγνές πρακτικές που διέπουν τον κόσμο του επαγγελματικού ‘άθλητισμού’, και βλέποντας βέβαια κάθε τόσο τη συμπεριφορά των δήθεν φιλάθλων, και αυτών που τους προστατεύουν και τους ενθαρρύνουν. Χρειάζονται συγκρίσεις;