Αναγκαία και περιττά

‘Τίποτε δεν φέραμε μαζί μας όταν ήρθαμε στον κόσμο, και είναι φανερό πως ούτε μπορούμε να βγάλουμε τίποτε φεύγοντας. Αν έχουμε λοιπόν τροφές και σκεπάσματα, ας αρκεσθούμε σ’ αυτά. Όσοι όμως θέλουν να πλουτίσουν, πέφτουν σε πειρασμό και σε παγίδα του διαβόλου και σε πολλές επιθυμίες ανόητες και βλαβερές, που βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια. Διότι ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία’ (Α’ Τιμ. 6:7-10)

Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο αυτό του Αποστόλου Παύλου θυμήθηκα τον μακαρίτη Χαρίλαο Γέρου, που μου έλεγε κάποτε ότι κάθε μέρα προσευχόταν με τη γυναίκα του: «Θεέ μου, φώτιζέ μας να διακρίνουμε το αναγκαίο από το περιττό». Ας το δοκιμάσουμε, μέρες που είναι. Με τα λόγια της Λωξάντρας, "Τις εστί πλούσιος; Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος".

Συναφή κείμενα:
Κων. Ζούλα: Ένα Μνημόνιο για το νέο σπίτι
Β. Νευροκοπλή: Ο άρρωστος βασιλιάς και το πουκάμισο