Ψεύδεσθαι δια των αριθμών

Ίσως δεν πρέπει να είμαστε σε όλα καχύποπτοι, αλλά όταν ακούμε για άμεση μείωση των φαρμακευτικών δαπανών μέσα σε ένα μόνο μήνα από την εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, καλό είναι να κρατούμε μικρό καλάθι. Λοιπόν, για να μπορούμε να κάνουμε αξιόπιστες συγκρίσεις, πρέπει να ξέρουμε κάποια βασικά μεγέθη. Ήταν οι τιμές των φαρμάκων ίδιες στις δυο χρονικές περιόδους; Εξετάσθηκε ο ίδιος αριθμός ασθενών στις περιόδους αυτές; Αν π.χ. τον Οκτώβριο 2009 οι γιατροί ενός ταμείου είδαν 5000 ασθενείς και έγραψαν συνταγές συνολικής αξίας 100.000 ευρώ, ενώ τον Οκτώβριο 2010 οι ίδιοι γιατροί είδαν μόνο 2500 ασθενείς και έγραψαν συνταγές αξίας 50.000 ευρώ, τότε οπωσδήποτε έχουμε ‘μείωση’ της δαπάνης στο μισό, μόνο που αυτή δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Αν οι 50.000 ευρώ αντιστοιχούσαν σε 5000 ασθενείς, θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε κάποια σύγκριση, αν και κανείς δεν μας εγγυάται ότι η νοσηρότητα και η αναγραφή φαρμάκων ήταν παρόμοια στις δυο περιόδους, ενώ στις αρχές του έτους είχαν μειωθεί και οι τιμές των φαρμάκων. Με δεδομένο το γεγονός ότι η έκδοση μιας ηλεκτρονικής συνταγής (τουλάχιστον στην περίοδο εκμάθησης του συστήματος) είναι, όπως πληροφορούμαι, αρκετά χρονοβόρα, είναι πολύ πιθανό ο αριθμός των συνταγών που γράφτηκε να ήταν μικρότερος από τον αντίστοιχο περυσινό, και συνεπώς η ‘μείωση κατά 46%’ στις δαπάνες του ΟΑΕΕ να είναι πλασματική.

Δεν είμαι ιδιαίτερα τεχνοφοβικός, αλλά και δεν πιστεύω ότι η τεχνολογία αποτελεί την μόνη πανάκεια. Υπάρχουν απλοί τρόποι πραγματικής εξοικονόμησης φαρμακευτικών δαπανών (π.χ. επιστροφή στα νοσοκομεία και τα ταμεία των μη χρησιμοποιηθέντων φαρμάκων, συνταγογράφηση με φαρμακευτικά και όχι με εμπορικά ονόματα, διάθεση φαρμάκων με αριθμό απαιτουμένων δισκίων και όχι με έτοιμες συσκευασίες κ.τ.λ.) που εφαρμόζονται σε άλλα συστήματα υγείας με καλά αποτελέσματα. Εμείς γιατί να παίζουμε μόνο με ηλεκτρονικά παιχνίδια;

[Απεστάλη στην Καθημερινή]