Μπροστά στην κάλπη

Εξαπανέκαθεν το νεοελληνικό επίθετο ‘κάλπικος’ σήμαινε τον ψεύτικο, τον νοθευμένο. Που σημαίνει ότι η κάλπη θεωρείται de facto κακόφημη. Περίεργο, μια και το ‘μαγικό κουτί’ της δημοκρατίας εκφράζει--υποτίθεται--τη λαϊκή βούληση. Ωστόσο, η τελευταία δεν μένει ανέπαφη από επηρεασμούς και λαθροχειρίες. Η νόθευση του αποτελέσματος δεν περιορίζεται μόνο στην ταχυδακτυλουργική αλλοίωση του πραγματικού περιεχομένου του κουτιού: αυτή είναι ακραία, χονδροειδής και απηρχαιωμένη πρακτική. Σήμερα είναι πιο εκλεπτυσμένη και βασίζεται στην ψυχολογία των μαζών, τις τεχνικές της σύγχρονης πλύσης εγκεφάλου με τη διαφήμιση, τον καταιγιστικό βομβαρδισμό από τα ΜΜΕ, τον προεκλογικό εκφοβισμό (αν δεν ψηφίσετε εμένα, θα έρθουν τα τανκς, θα ακολουθήσει αποσταθεροποίηση, θα σας σύρω σε άλλες εκλογές κ.ο.κ.), την εκμετάλλευση του φόβου της ανασφάλειας. Εδώ υπάγεται και η μετάθεση του ζητουμένου: οι εκλογές μπορεί να είναι συνδικαλιστικές, αυτοδιοικητικές ή ευρωπαϊκές, αλλά εμείς τις χαρακτηρίζουμε (εφόσον μας συμφέρει) ως δημοψηφίσματα υπέρ ή κατά του μνημονίου, και αντιστρόφως (τα έχουμε ξαναγράψει αυτά). Τέλος, ως νοθεία κάποιας μορφής μπορεί να νοηθεί και η ερμηνεία των αποτελεσμάτων κατά το δοκούν, ως εντολή για αλλαγές ή ως ‘λευκή επιταγή’ για να συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια.

Με πλήρη επίγνωση ότι κανένα αποτέλεσμα δεν πρόκειται να εκφράσει στο ελάχιστο την πραγματική επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου για μια ισορροπημένη προσέγγιση στην πραγματικότητα, χωρίς ακρότητες και με σεβασμό στους ανθρώπους, την ιστορία και τη θέση της χώρας αυτής, ας προσεγγίσουμε και τις αυριανές εκλογές κατά συνείδηση. Ίσως δεν είναι τυχαίο (τί είναι άλλωστε;) το γεγονός ότι πρώτη φορά τα μεγάλα κόμματα επιδίδονται σε τέτοιο αγώνα για να ανατρέψουν την έκδηλη αδιαφορία του κοινού. ‘Πλησμονή γαρ απάντων’, θα μας έλεγε ο Ισοκράτης. Σε απλά ελληνικά, μας μπουχτίσατε.