Κρίση ειλικρινείας

Τέλος πάντων, ούτε ένα μυστικό δεν μπορεί να κρατήσει αυτός ο κ. Γιούνκερ. Άργησε βέβαια λίγο, αλλά τελικά το άνοιξε το στοματάκι του, και τί μας είπε; Ότι οι Ευρωπαίοι ήξεραν, διέβλεπαν, τέλος πάντων το είχαν πάρει χαμπάρι ότι η Ελλάδα πάει για κρίση, τουλάχιστον από το 2008. Ωστόσο, συνέχιζαν να κάνουν παιχνίδι εις βάρος της, να αυξάνουν τις εξαγωγές προς αυτήν, εν γνώσει τους ότι βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική θέση, αυξάνοντας έτσι το εξωτερικό χρέος της και οδηγώντας την μαθηματικά και σίγουρα στη χρεοκοπία. Το ‘γεμάτο πιστόλι’ βρισκόταν από καιρό πάνω στο τραπέζι, μόνο που ήταν στραμμένο προς την δική μας κατεύθυνση, αλλά αυτό δεν μπορούσε να μας το πει δημόσια ο πρόεδρος του Eurogroup (η δεοντολογία, βλέπεις). Όταν έχεις τέτοιους ‘συνεταίρους’, τι χρειάζονται οι ανταγωνιστές; Παράλληλα με το δικό μας χρονίως σαθρό πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα και τους δομήτορές του, δεν έχουν κάποιες ευθύνες και όσοι σάλευαν τα θεμέλιά του για να πέσει κάποια στιγμή; Σε ποιο ακριβώς διεθνές δικαστήριο παραπέμπονται οι κερδοσκόποι και οι έμποροι των εθνών; Έλα όμως που, όπως λέει το Δίκαιο, ‘ένοχος ένοχον ου ποιεί’; Ποιός να τους καταγγείλει, έχοντας καθαρή τη δική του συνείδηση;