Προσφιλής όρος των πολιτικών και των δημοσιογράφων τα τελευταία χρόνια το 'στοίχημα': πάντα ως χώρα κάποιο ‘στοίχημα’ πρέπει να κερδίσουμε (ανάπτυξη, μείωση χρέους, πάταξη φοροδιαφυγής, περιστολή δαπανών, εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, του ΟΣΕ κτλ). Όμως οι έννοιες διαστρεβλώνονται από τη γλώσσα με την οποία περιγράφονται, όπως πολύ εύγλωττα περιέγραψε ο Orwell. Το ‘στοίχημα’ χρησιμοποιείται αντί του ορθού όρου ‘πρόκληση’ (challenge στα αγγλικά), και η διαφορά δεν είναι άνευ σημασίας. Η πρόκληση είναι άθλημα που οφείλουμε να το αποδεχθούμε και να επιδοθούμε σ’ αυτό, με προσπάθεια, πρωτοβουλία και αυτενέργεια. Το στοίχημα είναι ουσιαστικά ένα τυχερό παιχνίδι, όπως το τζόκερ ή το λαχείο: απλώς πρέπει να καταβάλουμε κάποιο τίμημα, να επιστρατεύσουμε ίσως και λίγη πονηριά ή καπατσοσύνη, και να περιμένουμε «αν θα μας κάτσει», κατά τη διαφήμιση. Ωστόσο, η εμπειρία από τέτοια παίγνια διδάσκει ότι πολλοί πληρώνουν για να παίξουν, αλλά πολύ λίγοι κερδίζουν. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε ορολογία και να αλλάξουμε έτσι και την ‘τύχη’ μας;
[Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ 23/9/2010]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου