Οικοδομές και τετράτροχα

Κυρίαρχο θέμα σήμερα σε πολλά δελτία ειδήσεων η «Κατακόρυφη πτώση στην οικοδομική δραστηριότητα» και το «Χειρόφρενο στην αγορά αυτοκινήτου». Ομολογώ ότι ακούω τέτοιες εξαγγελίες με κάποιο κυνισμό. Υπήρχε δηλαδή λογική προοπτική να συνεχίζει να χτίζει κανείς επ’ αόριστον στην Ελλάδα με τον ίδιο ρυθμό, λες και τα ακίνητα είναι πουκάμισα που τα αγοράζουμε κάθε χρόνο; Ή μήπως είμαστε τόσο οικονομικά εύρωστοι ώστε να αλλάζουμε αυτοκίνητο κάθε 2-3 χρόνια; Αν κάποτε φάνταζαν προσιτές τέτοιες καταστάσεις, μπορούμε να τις αναπολούμε μόνο ως ιστορικά φαινόμενα, χωρίς ψευδαισθήσεις. Και βέβαια υπάρχει πολύς εργαζόμενος κόσμος που ζει από την οικοδομή, όπως και από την αγορά του αυτοκινήτου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι δραστηριότητες αυτές είναι αειφόρες, ακόμη και για λόγους καθαρά ‘γεωμετρικούς’: ο διαθέσιμος χώρος είναι δεδομένος, και τα στερεά σώματα στη φυσική είναι ασυμπίεστα (εκτός αν πηγαίνουν για απόσυρση και ανακύκλωση--πραγματική, όχι μαϊμού). Όπως και να έχει το πράγμα, οι αναμενόμενες αυξήσεις στις λεγόμενες ‘αδικειμενικές’ αξίες των ακινήτων σίγουρα δεν πρόκειται να διευκολύνουν την αγορά.