Όχι, δεν πρόκειται γι’ αυτό που νομίζετε. Δεν μας απασχολούν καταχρήσεις που κάνουν τα πολιτικά κόμματα, αλλά η κατάχρηση του γνωστού σημείου στίξεως (,) που έχει την ατυχία να φέρει το ίδιο όνομα. Ρίξτε μια ματιά στις ακόλουθες προτάσεις, παρμένες από μία μόνο χθεσινή εφημερίδα:
«Αυτό, δε, επιδιώχθηκε στο πλαίσιο...»«Οι δικαστικοί, λοιπόν, που επέβαλαν...»
«Πώς, λοιπόν, πέτυχε η κυβέρνηση...»
«Με αποτέλεσμα, η συνθήκη αυτή να δυσχεραίνει...»
«Ορισμένες φορές, οι σπόροι φυτρώνουν...»
«Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα ψευτοπερήφανα πυροτεχνήματα...»
«Οι εξωκοινοβουλευτικές, όμως, θέσεις...»
«Η επιλογή ως στόχου..., ωστόσο, παραμένει δυσερμήνευτη...»
Τι το κοινό έχουν μεταξύ τους; Χρησιμοποιούν το κόμμα εκεί που δεν χρειάζεται, για να ξεχωρίσουν (για ποιο λόγο;) συνδέσμους, επιρρήματα και άλλα γλωσσικά μόρια από τον υπόλοιπο λόγο. Το ‘δε’, το ‘λοιπόν’, το ‘βέβαια’, το ‘όμως’ δεν χρειάζονται ‘κομματική στήριξη’: συμμετέχουν φυσικά και αβίαστα στη φράση. Εξαιρέσεις μεμονωμένες μπορεί να υπάρξουν π.χ. όταν το ‘βέβαια’ χρησιμοποιείται για να εισαγάγει μια πρόταση, παίζοντας τον ρόλο εκείνο που στο αρχαίο συντακτικό μαθαίναμε ως προεξαγγελτική παράθεση (‘Ο τάχιστος των λόγων...’). Όμως τα χρονικά ή τροπικά επιρρήματα και οι αντιθετικοί ή συμπερασματικοί σύνδεσμοι στο μέσο μιας πρότασης δεν χρειάζεται ποτέ να ‘κομματίζονται’.
Αντώνη μου ,
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω πως και τα δυο μας απασχολούν και μας ενδιαφέρουν σχεδόν εξίσου : Και οι καταχρήσεις του κόμματος αλλά και οι γνωστές κομματικές καταχρήσεις .
Τις πρώτες καταχρήσεις τις διαπιστώνουν και τις καταγγέλλουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον γραπτό λόγο (όπως είσαι κι εσύ) ενώ τις δεύτερες τις αντιλαμβάνονται και τις ζουν στο πετσί τους οι πάντες . Εγγράμματοι και μη .
Δεινόν η … κομματοκρατία από όπου και εάν προέρχεται !
Υ.Γ.
Τέτοιες μέρες είναι να δροσίζεται κανείς κατά το δάσος της Ελαφίνας αλλά τι τα θες ! Φαίνεται πως γεράσαμε και δε μας δέχονται πια !
ΦΩΤΗΣ