‘Κακείνα μη αφιέναι’

Το είπαμε ξανά. Πολυδιάστατη η κρίση, πολλοί και διαπλεκόμενοι (ή αλληλοσυγκρουόμενοι) οι επιδιωκόμενοι σκοποί, εύκολα μας κάνουν να νιώθουμε σαν πιόνια (και ίσως αυτό να μας βολεύει). Ωστόσο η οικονομική κρίση μας έκανε να σκεφθούμε και τις πολιτικές και κοινωνικές και προσωπικές μας αδυναμίες. Αν δεν είμασταν ο ‘αδύναμος κρίκος’ της Ευρωζώνης, δεν θα μας έβαζαν στο στόχαστρο οι κερδοσκόποι χρηματιστές που επιδιώκουν να ξηλώσουν το κοινό νόμισμα. Ας επωφεληθούμε λοιπόν από τη δύσκολη περίσταση για να κάνουμε κάτι καλύτερο για την κοινωνία μας. Τα οικονομικά μέτρα και οι θυσίες που αυτά συνεπάγονται--γράφε μείωση της ανέμελης καλοπέρασης που συνηθίσαμε--δεν θα πετύχουν τίποτε αν δεν συνοδευθούν από μια συνειδητή προσπάθεια όλων μας για αλλαγή--τι ξεφτισμένη λέξη κι αυτή!

Ας δεχθούμε λοιπόν τη γνώμη του Εμμ. Ροΐδη, ότι το μόνο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι να εφαρμοσθούν οι νόμοι που ήδη υπάρχουν εν υπνώσει. Ας δοκιμάσουμε--πιλοτικά--να το κάνουμε πράξη ΟΛΟΙ και συνειδητά, π.χ. για έξι μήνες. Παντού. Από τις αποδείξεις που θα κόβουμε όλοι μέχρι τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας ή τον αντίστοιχο δημοσιοϋπαλληλικό. Χωρίς φωνές. Χωρίς αυτοκαταστροφικές διαμαρτυρίες. Χωρίς αλληλοενοχοποιήσεις. Ας μάθουμε να ζούμε ‘αλλιώς’. Με πίστη, αισιοδοξία και αυτοσυγκράτηση. Κι ας καταγράψουμε τη διαφορά.