Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκλαβωθεί μια χώρα. Είτε μετά από πόλεμο και κατάκτηση (π.χ. Τουρκοκρατία, Κατοχή 1941-44), είτε με την έξωθεν υποκινούμενη βίαια κατάλυση του πολιτεύματος (σαν σήμερα πριν 43 χρόνια), είτε με την εξώθηση σε οικονομική εξαθλίωση και εξάρτηση (δεν χρειάζεται να παραθέσω παράδειγμα), που μπορεί κι αυτή να γίνει με διάφορους τρόπους, είτε ακόμη με εθελούσια πολιτισμική σκλαβιά (ξενομανία, μιμητισμός). Ωστόσο, άλλο πράγμα είναι η υποδούλωση ενός κράτους και άλλο η υποταγή του φρονήματος των ανθρώπων, πολλών ή λίγων, που το απαρτίζουν. Σε κάθε σκλαβιά που πέρασε η Ελλάδα υπήρχαν οι ψυχικά αδούλωτοι, που με ποικίλους τρόπους διατήρησαν τη δυνατότητα να ‘συλλογιούνται λεύθερα και καλά’ και να μη συσχηματίζονται με τις όποιες επιταγές των κατακτητών τους. Ακόμη και τις πιο αθώες.
Σημ. Δανείσθηκα τον τίτλο του σημειώματος από το πρώτο τεύχος του ‘Μικρού Ήρωα’. Ευτυχώς τον είχα γνωρίσει πριν από εκείνη την Παρασκευή του ’67.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου