Το καλό παράδειγμα της κερδοσκοπίας

Τα υγρά καύσιμα αποτελούν τυπικό δείγμα κερδοσκοπικής συμπεριφοράς. Η αρχική τιμή τους διαμορφώνεται αυθαίρετα (άγνωστο πώς) σε καθημερινή βάση. Περνούν από ποικίλα στάδια (μεταφορές, διυλιστήρια, βυτιοφόρα, πρατήρια) πριν φτάσουν στους τελικούς αποδέκτες, όλους εμάς. Κάθε στάδιο προσθέτει στην τιμή το ‘νόμιμο’ κατιτί του. Που μπορεί να μην είναι και τόσο νόμιμο, αλλά να επωφελείται από την ελευθερία της αγοράς για να μεγεθύνει προς το συμφέρον τις όποιες ‘μικρές’ αυξήσεις. Προσθέστε σε όλα αυτά την πανταχού παρουσία του κράτους, που καπελώνει το προϊόν με ποικίλους φόρους (όχι μόνο ειδικό φόρο κατανάλωσης, αλλά και ΦΠΑ), καθώς και τον παράγοντα ‘εξάρτηση’ των τελικών καταναλωτών που διασφαλίζει την συνεχή χρήση και ανάγκη του προϊόντος, και έχετε έτοιμη τη συνταγή της πανταχόθεν καταλήστευσης.
Επειδή ακριβώς τα υγρά καύσιμα (μέχρις αποδείξεως του εναντίου) αποτελούν σχεδόν αναντικατάστατη λύση για κίνηση, θέρμανση και οικονομική δραστηριότητα κάθε είδους, πιστεύω ότι η αγορά τους θα έπρεπε να είναι πλήρως ελεγχόμενη άνωθεν, με τιμές που να καθορίζονται επίσημα και να προσδιορίζουν σαφώς και ακριβώς το ποσοστό κέρδους του κάθε παίκτη. Και όποιος θέλει, ας παίξει. Η αντίθετη κατάσταση, που βιώνουμε πολύ ζωντανά στις μέρες μας, δεν αποτελεί αναπτυξιακή συνταγή.