Μετά την Αϊτή η Χιλή γνώρισε τον μεγάλο σεισμό. Με τιμές Ρίχτερ που δεν θυμόμαστε να ξανακούσαμε. Με διαφορετικά γεωλογικά χαρακτηριστικά που επηρεάζουν οπωσδήποτε σημαντικά τον αριθμό των θυμάτων, δεν μειώνουν όμως το μέγεθος της καταστροφής. Και όπως κάθε συμφορά, αναδεικνύει τις πιο ακραίες μορφές συμπεριφοράς, θετικές και αρνητικές. Σημειώνουμε δυο.
Δανείζομαι τη θετική από το ιστολόγιο του ‘Μηθυμναίου’, και αντιγράφω την είδηση όπως την ξεσήκωσε εκείνος από τοπική εφημερίδα του Άγιου Δομήνικου: «Η Σόνια Μαρμολέχος, ετών 28, μάνα ενός νεογέννητου μωρού, το άφησε στο σπίτι της, πήρε το λεωφορείο της γραμμής και πήγε στο νοσοκομείο Darío Contreras του Άγιου Δομήνικου, για να θηλάσει τραυματισμένα μωράκια που είχαν μεταφερθεί εκεί μετά το φονικό σεισμό της Αϊτής. Αυτή η φτωχή Δομινικανή μητέρα, έδωσε το μητρικό της γάλα σε μερικά από τα 20 ορφανά της γειτονικής χώρας, που νοσηλεύονταν σ’ εκείνο το τραυματολογικό κέντρο». Και το σχόλιο του ιστογράφου: «Λένε σε ’κείνα τα μέρη: «Κανένας δεν είναι τόσο φτωχός ώστε να μη μπορεί να χαρίσει ένα χαμόγελο και κανένας τόσο πλούσιος που να μη το χρειάζεται». Αυτό διέθετε, μέσα στη φτώχεια της η Σόνια, αυτό πρόσφερε. Δεν χρειαζόταν παραπανίσια λόγια… Η πράξη της –έκφραση ανθρωπιάς– έφτανε». Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση ΕΔΩ, αξίζει.
Στο άλλο άκρο, άκουσα στις αποψινές ειδήσεις ότι βέβαια θα περιμένουμε να ανοίξουν αύριο Δευτέρα οι αγορές για να δούμε τις επιπτώσεις των 8,8 Ρίχτερ της Χιλής στα οικονομικά μεγέθη των ναών του Μαμωνά. Το άκρον άωτον του κυνισμού, που δεν βλέπει ότι όλα αυτά μπορούν να καταρρεύσουν σε μια στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου