Αντί μνημοσύνου για τα τριάντα χρόνια που πρόσφατα συμπληρώθηκαν από τον θάνατο του μεγάλου λυράρη της Κρήτης (άφησε τον κόσμο αυτό στις 8/2/1980), ας ξαναθυμηθούμε το παρακάτω γνωστό και πάντα επίκαιρο τραγούδι του (στίχοι Γιώργου Σκούρτη, μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου):
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί,
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
αδέρφια πήραν οι οχτροί,
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί,
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί,
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
μοιράσαν δώρα οι οχτροί,
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί,
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα.
Εμείς σήμερα τί απ' όλα κάνουμε;
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί,
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
αδέρφια πήραν οι οχτροί,
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί,
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί,
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
μοιράσαν δώρα οι οχτροί,
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί,
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα.
Εμείς σήμερα τί απ' όλα κάνουμε;
Α-ΘΑ-ΝΑ-ΤΟΣ!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Αντώνη , ως σχόλιο πάνω στην απίθανη σημερινή σου ανάρτηση σου στέλνω ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Μυστικά Ανθη», του Φώτη Κόντογλου
ΑπάντησηΔιαγραφή" ... Οι σημερινοί εχθροί της θρησκείας και του έθνους είναι πιο επικίνδυνοι από τους παλιούς, γιατί μας παραπλανούνε με την ήμερη όψη τους και μας φαίνουνται άβλαβοι, ακίνδυνοι.
……………………………………………………………………………………..
Όπως φαίνεται από έναν θαλασσινών μύθο που θα σας πω:
Κάθεται η χταπόδα με το χταποδάκι στον πάτο της θάλασσας. Όπου, με την απόχη πιάνουνε το χταποδάκι, και τ’ ανεβάζουνε απάνω. Το μικρό φωνάζει στη μάνα του: «Με πιάσανε, μάνα!». Εκείνη τ’ αποκρίνεται: «Μη φοβάσαι, παιδί μου!». Το χταποδάκι φωνάζει πάλι: Με βγάλανε από το νερό, μάνα! «Μη φοβάσαι, παιδί μου!». - «Με σγουρίζουνε, μάνα!» - «Μη φοβάσαι, παιδί μου!» - «Με κόβουνε με το μαχαίρι!» - «Μη φοβάσαι!» - «Με βράζουνε στο τσουκάλι!» - «Μη φοβάσαι!» - «Με τρώνε, με μασάνε!» - «Μη φοβάσαι, παιδί μου!» - «Με καταπίνουνε!» - «Μη φοβάσαι!» - «Πίνουνε κρασί, μάνα!» - «Αχ! Σ’ έχασα, παιδί μου!».
………………………………………………………………………………………..
Έτσι και για μας τους Έλληνες. Περάσανε από την πλάτη μας άγριες ανεμοζάλες κάθε λογής, αγριάνθρωποι σκληροί, φονιάδες με σπαθιά, με κοντάρια και μ’ άρματα κάθε λογής, Πέρσες, Αλαμάνοι, Φράγκοι, Αραπάδες, Τούρκοι κι άλλοι. Μας σφάζανε, μας κομματιάζανε, μας κρεμάζανε, μας σουβλίζανε, μα δεν πεθάναμε, γιατί μας ατσάλωνε ο αγώνας, δίναμε φωτιά στη φωτιά, είχαμε να κάνουμε με οχτρούς φανερούς και σκληρούς.
Τώρα όμως, στον σημερινό καιρό, οι εχθροί αλλάξανε όψη, γινήκανε κρυφοδαγκανιάρηδες, με το χαμόγελο στα χείλια, φίλοι δολεροί, που φαίνουνται άβλαβοι, μάλιστα κι ευεργέτες και καλόβολοι. ………………………………………………………………………………………..
που θα μας ξεπαραλύσουν και θα μας αφήσουνε χωρίς θρησκεία, χωρίς παράδοση, χωρίς οικογένεια, χωρίς τίποτα δικό μας.
Για την αντιγραφή και προώθηση
ΦΩΤΗΣ
Όσο κι αν τα πράγματα δείχνουν ζοφερά και απελπισιάρικα, τόσο πρέπει να θυμόμαστε εκείνο το "λείμμα εκλογής" για το οποίο μιλάει ο Παύλος. Κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να δέονται και να κάνουν μετάνοιες στον τόπο αυτό. Εμείς απλώς ελπίζουμε να καρπωθούμε κάτι από τους περισσούς κόπους τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή