Οι θεσμοί και το ‘πάπλωμα’

Τα δυο μεγάλα κόμματα δήλωσαν σήμερα την στήριξή τους στην επανεκλογή του τρέχοντος Προέδρου της δημοκρατίας (θα μου επιτρέψετε να μην τη γράφω με κεφαλαίο Δ). Που πήγαν λοιπόν όλες εκείνες οι πολιτικές μανούβρες που είχε προαναγγείλει η τότε αξιωματική αντιπολίτευση γύρω από την εκλογή Προέδρου, με σκοπό να υφαρπάσει την καρέκλα της εξουσίας; Τελικά ο θεσμός του Προέδρου έμεινε ανέγγιχτος, μια και ‘ο καυγάς ήταν για το πάπλωμα’. Τα πολιτικά κόμματα όμως έδειξαν έμπρακτα ότι, προκειμένου να αρπάξουμε το ζητούμενο, κάθε μέσο είναι θεμιτό, ακόμη και ο εκβιασμός. Αυτό ακριβώς που κάνουν, καθημερινά και με συνέπειες από απλώς δυσάρεστες μέχρι σχεδόν τραγικές (όπως το παραλίγο σιδηροδρομικό δυστύχημα στον Προμαχώνα), μια οι αγρότες, μια οι λιμενεργάτες, και μια όποιοι άλλοι ‘δημοκράτες’. Δεν έχουμε βέβαια την πολυτέλεια της χαιρεκακίας, αλλά τα μαθήματα που διδάσκει κανείς στους πολίτες τα βρίσκει μπροστά του.

Σημείωση: Αξίζει να μη περάσει απαρατήρητη η παραίνεση του Κ. Παπούλια για τη διατήρηση της μητρικής γλώσσας προς τους νέους της ελληνικής διασποράς που τον επισκέφθηκαν προ ημερών: «Και θέλω το “Χριστός Ανέστη” να το ψέλνετε ελληνικά», τους είπε μεταξύ άλλων. Και μόνο σαν φράση, λέει πολλά.