Οικονομική κρίση και καρκίνος

Αν συγκρουσθούν δυο αυτοκίνητα, η αναζήτηση ευθυνών έχει σημασία, διότι ο υπαίτιος θα κληθεί να πληρώσει το κόστος. Το ίδιο κι αν γίνει ένα οποιοδήποτε ατύχημα ή ζημιά από ανθρώπινη πράξη ή παράλειψη. Στην περίπτωση της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας η ζημιά είναι δεδομένη. Τι ωφελούν όμως οι ‘υψηλοί τόνοι’ της αντιπαράθεσης των κομμάτων για το ποιος δημιούργησε το χρέος και το έλλειμμα, όταν κανένα κόμμα δεν θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο; Για να κάνουμε έναν ιατρικό παραλληλισμό, τα οικονομικά της Ελλάδας είναι σαν τον καρκίνο: ο τελευταίος σχεδόν ποτέ δεν έχει μια αποκλειστική αιτία, και η ανάπτυξή του δεν είναι υπόθεση ούτε του περασμένου μήνα ούτε του τελευταίου χρόνου, αλλά έχει ιστορία πολλών ετών ή και δεκαετιών. Η συζήτηση που γίνεται αυτές τις μέρες στη Βουλή (αλήθεια, γιατί κάθε χρόνο στο ‘παρά πέντε’ των διακοπών και του νέου έτους;) έχει θέμα τον προϋπολογισμό, δηλ. το τι σχεδιάζουμε να κάνουμε ως χώρα στον επόμενο χρόνο για να είμαστε σε θέση να φέρουμε πιο αισιόδοξα μηνύματα την αντίστοιχη μέρα στο μέλλον. Οι διαξιφισμοί και οι οξείες βολές του ενός και του άλλου ‘αγορητή’ για το τι έγινε ή δεν έγινε κάποτε δεν έχουν καμιά απολύτως αξία, ούτε καν ως φραστικά πυροτεχνήματα.

Σημ. Το ακόλουθο ανέκδοτο αποδίδεται στον Αϊνστάιν, αλλά δεν παίρνω όρκο γι’ αυτό. Ερώτηση: Ποιος είναι ο απαισιόδοξος; Απάντηση: Αυτός που λέει ότι δεν γίνεται να πάει χειρότερα η οικονομία. Ερώτηση: Και αισιόδοξος; Απάντηση: Αυτός που λέει «Γίνεται, γίνεται!».