Θανατική ποινή

Μαθαίνουμε από τις σημερινές εφημερίδες ότι στο Τενεσή των ΗΠΑ θανατώθηκε χθες κατάδικος που βρισκόταν φυλακισμένος σχεδόν τριάντα χρόνια περιμένοντας την εκτέλεση. Με την ευκαιρία του γεγονότος αυτού μαθαίνουμε ακόμη ότι οι θανατοποινίτες στις ΗΠΑ περνούν κατά μέσον όρο 12 χρόνια στη φυλακή πριν εκτελεσθεί η ποινή, περιμένοντας να τελεσιδικήσουν οι διάφορες εφέσεις, αναστολές, ακυρώσεις, αιτήσεις χάριτος κ.τ.λ.
Μπορεί άραγε κανείς να μας απαντήσει πειστικά σε τι διαφέρει μια τέτοια εκτέλεση από την πρωτόγονη ‘βεντέτα’, όπου κάποιος παίρνει μετά από πολλά χρόνια ‘το αίμα του πίσω’ σκοτώνοντας εκείνον που τον αδίκησε ή τον πρόσβαλε; Σε απλά ελληνικά μια τέτοια ενέργεια δεν λέγεται ποινή: Δεν σωφρονίζει κανέναν, δεν διορθώνει καμία αδικία, δεν αποκαθιστά κανενός είδους έννομη τάξη. Είναι απλώς η εκδίκηση μιας πολιτισμένης κοινωνίας που καλλιέργησε και δίδαξε συστηματικά την απανθρωπία (βλ. τις ‘υπερπαραγωγές’ του Χόλιγουντ και της τηλεόρασης), αλλά δεν μπορεί να την ανεχθεί να ξεσπά επάνω της.