Η ιστορία είναι ίσως γνωστή. Όταν κάποτε αρρώστησε σοβαρά ο Μέγας Αλέξανδρος, κάποιοι του έστειλαν ανώνυμη επιστολή κατηγορώντας τον θεράποντα ιατρό Φίλιππο ότι θα επιχειρούσε να τον δηλητηριάσει με τα φάρμακά του. Ο Αλέξανδρος κάλεσε τον Φίλιππο, πήρε από τα χέρια του το ποτήρι με το φάρμακο και του έδωσε να διαβάσει τη συκοφαντική επιστολή. Κι ενώ εκείνος διάβαζε τις κατηγορίες, ο Αλέξανδρος ύψωσε το ποτήρι και το ήπιε στην υγεία του, δείχνοντας έμπρακτα την εμπιστοσύνη του.
Ξεκίνησα κι εγώ με αρνητική στάση απέναντι στη γρίπη Η1Ν1 και το εμβόλιό της. Κι έπειτα συλλογίστηκα: η αρρώστια που αντιμετωπίζουμε είναι κυρίως η υπερβολική Διαφάνεια και η πεποίθηση ότι μ’ αυτήν θα λύσουμε όλα μας τα προβλήματα. Εξηγούμαι. Κάποτε ο κόσμος δεν ήξερε πολλές λεπτομέρειες για τα φάρμακα και τα εμβόλια και πίστευε, πρώτα στο Θεό και μετά στις καλές προθέσεις των ιατρών. Όταν νόμισε ότι μπορεί να ξέρει τα πάντα, πονηρεύτηκε και άρχισε να αμφισβητεί τα πάντα και να υποψιάζεται τους πάντες (σ’ αυτό βοήθησαν και οι κάθε λογής ανεξέλεγκτες πληροφορίες στο Διαδίκτυο). Αυτό τον οδήγησε στην Ανασφάλεια, η οποία δεν σέβεται ούτε εμάς τους γιατρούς. Δεν είναι ο καθένας μας ειδικός στις λοιμώξεις. Ούτε είναι εφικτό να βάλει κανείς στη ζυγαριά τις παρενέργειες της γρίπης από τη μια και του εμβολίου από την άλλη και να αποφανθεί κατηγορηματικά υπέρ ή κατά. Η γρίπη είναι γρίπη, τόσο η ετήσια όσο και ή έκτακτη (που ως τώρα δεν φαίνεται να είναι χειρότερη ή πιο θανατηφόρα). Ωστόσο, σε μια επιδημία δεν μετράει μόνο ο αριθμός των θανάτων, αλλά και οι κάθε λογής επιπλοκές, οι ανάγκες για νοσηλεία, οι χαμένες μέρες εργασίας και μαθημάτων και η συνολική επιβάρυνση στην καθημερινή ζωή μιας κοινωνίας και των επιμέρους μελών της. Εξάλλου, οι διαδικασίες παραγωγής και ελέγχου του συνηθισμένου ετησίου εμβολίου γρίπης δεν είναι μακρότερες ή διαφορετικές από εκείνες για το εμβόλιο της ‘χοιρινής’ γρίπης, άρα και οι εγγυήσεις ασφαλείας είναι παρόμοιες και στα δυο. Με τα δεδομένα αυτά, η σύσταση για τον εμβολιασμό πρέπει να θεωρείται σωστή. Από εκεί και πέρα, εξαναγκασμός δεν υπάρχει πουθενά. Αν κάποιοι δεν θέλουν να εμβολιασθούν επειδή είναι καχύποπτοι, επειδή δεν πιστεύουν ότι η γρίπη υπάρχει ή επειδή δεν θέλουν να αυξήσουν τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών, δικαίωμά τους.
Αν τα παραπάνω βοηθούν κάποιους να σκεφτούν λίγο πιο ψύχραιμα και λογικά απέναντι στη γρίπη και το εμβόλιο, αυτό τον σκοπό είχαν. Η τελική απόφαση είναι προσωπική υπόθεση. Διότι, υπό μεταφυσική θεώρηση, ο άνθρωπος με την πτώση θέλησε να πάρει στα χέρια του την τύχη του, δηλαδή τις αποφάσεις για τη ζωή του, αλλά και την ανασφάλεια που αυτές συνεπάγονται. Το μόνο αντίδοτο που του απομένει είναι η Πίστη.
Αυτή τη στιγμή όντως η απόφαση αν κάποιος εμβολιαστεί ή μη είναι στην ατομική του ευχέρεια αλλά μήπως αν υπάρχει τέτοιο κοινωνικό΄πρόβλημα τότε μια συντεταγμένη πολιτεία θα 'πρεπε να επιβάλλει τον εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων τουλάχιστον; Και το ότι δεν το κάνει δεν βάζει σε περαιτέρω υποψίες τον κόσμο για το ότι είναι αβέβαιη και τις επιπτώσεις του εμβολιασμού;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως τα όσα άκουσα σήμερα από τον κο Μπεχράκη αν και άλλο σκοπό είχα, καθόλου πειστικά υπερ του εμβολιασμού δεν μου φάνηκαν. Έβγαλε χωρίς να το πει καθαρά (εξάλλου το αντίθετο επεδίωκε) μια αβεβαιότητα για την ασφάλεια του εμβολίου ιδίως σε βάθος χρόνου και κατ' ουσίαν άφησε και κείνος το θέμα της απόφασης για εμβολιασμό ή μη στην κοινωνική συνείδηση του καθενός μας.
Ένα βάσανο της εποχής μας είναι ότι όλοι νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα. Διαβάζουμε ή ακούμε κάτι για κάποιον άνθρωπο ή για κάποιο φαινόμενο ή για κάποιο γεγονός και νομίζουμε ότι γίναμε επαΐοντες. Ιδίως η εμπιστοσύνη στους ιατρούς, λυπάμαι που το γράφω, έχει μειωθεί υπερβολικά. Έχουν βέβαια δοθεί και άσχημα δείγματα γραφής, αλλά ο κυριότερος λόγος είναι η ημιμάθειά όλων μας που μας έχει οδηγήσει σε αλαζονική δυσπιστία. Έτσι υμείς οι ιατροί δεν έχετε να παλέψετε μόνο με την ασθένεια, αλλά και με τους ασθενείς. Ίσως η άγνοια άλλων εποχών να ήταν προτιμότερη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "απομυθοποίηση" της ιατρικής της αφαίρεσε ένα πολύ σημαντικό όπλο, το "μαγικό" στοιχείο. Η πίστη του ασθενούς στον θεράποντα (είτε στον λόγο του είτε σ' αυτό που του προσφέρει, ακόμη κι αν είναι μια κοινή καραμέλα με πολύπλοκο όνομα) είναι βασικό στοιχείο της θεραπείας (που δεν σημαίνει ίαση). Από την άλλη μεριά, ο πληθωρισμός και η κακή επιλογή και εκπαίδευση των ιατρών οδήγησε μοιραία σε υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών. Τέλος, η πραγματική πρόοδος της ιατρικής σε κάποιους τομείς και η δημοσιογραφική υπερβολή έχει οδηγήσει το κοινό σε προσδοκίες εξωπραγματικές (= πλήρης ίαση σε κάθε περίπτωση, χωρίς καμία παρενέργεια). Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι εφικτό, και κάθε αστοχία σημαίνει, τουλάχιστον στην Αμερική, ότι "κάποιος φταίει", με κερδισμένους σε κάθε περίπτωση τους δικηγόρους. Αν η γνήσια (Ιπποκρατική) ιατρική μπορεί να παλαίψει με όλα αυτά τα θεριά, τότε πλησιάζει τον μυθικό Ηρακλή σε άθλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλιππος ο Ακαρνάν. Κατά τη δική μου άποψη ο πιό πετυχημένος γιατρός (μετά το Χριστό) της παγκόσμιας ιστορίας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος στο γιατρό του για να πίνει το υποτιθέμενο δηλητήριο την ώρα που ο γιατρός διαβάζει την ενυπόγραφη (!) καταγγελία;
Όσο για τις αμφιβολίες, η αλήθεια είναι πως ο τελευταίος που φταίει είναι ο κόσμος, ιατρικός και μη.
Αρκεί να γίνει μια αναδρομή στο πως έχει παρουσιαστεί το θέμα στα ΜΜΕ από το Μάρτιο...
Η διαστρέβλωση, η υπερβολή και η παραπληροφόρηση οδήγησαν το όλο θέμα στη σφαίρα του μύθου και επομένως ότι και να κάνει κανείς είναι αδύνατον πρακτικώς φτάσει στην αλήθεια. Σωστά παρατήρησες Αντώνη, πως απέμεινε η πίστη μας...