Ανατομία ενός debate

Ήρθε και πέρασε κι αυτό το debate. Λίγο από περιέργεια για το νέο φρούτο, λίγο από μάλλον φρούδη ελπίδα ότι μπορεί να ακούγαμε κάτι καινούργιο και πιο ουσιαστικό από τα τετριμμένα και χιλιοειπωμένα, το είδαμε κι αυτό. Διαφορετικό ήταν: είχαμε μια λίγο μεγαλύτερη αμεσότητα στον διάλογο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακούσαμε όσα θα θέλαμε. Μάλλον καθένας «άκουσε» (ανάλογα με την κομματική του απόκλιση) αυτό που ευχόταν: τον αρχηγό του να τα βγάζει πέρα σε μια καινούργια πισίνα (και τα δυο επιτελεία δήλωσαν ικανοποιημένα). Εκείνο που ήταν σκέτη αγανάκτηση ήταν οι ‘αναλύσεις’ των ποικίλων δημοσιογράφων μετά το ματς (κάτι που το έχουν μάθει καλά από τους αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ: αν το παιχνίδι κρατάει 90 λεπτά, το pre-game αρχίζει δυο ώρες νωρίτερα, ενώ ο επίλογος--η νεκροψία του παιχνιδιού--μπορεί να παίζεται για μέρες). Έτσι άκουσα σήμερα ρεπόρτερ ιδιωτικού καναλιού να περιγράφει πώς ο εις εκ των υποψηφίων «για να δείξει την καλή φυσική του κατάσταση» ανέβηκε τρεις ορόφους με τα πόδια στο στρατηγείο της ΕΡΤ, ενώ ο άλλος πήρε το ασανσέρ. Δεν μας είπε όμως το κυριότερο: Ένα-ένα τα πήρε τα σκαλιά ή δυο-δυο; Από την απάντηση θα κρίνονταν πολλά.