Άρρωστοι, σε ξένο τόπο

Πριν αρκετά χρόνια γνώρισα μια ηλικιωμένη Αγγλίδα που βρισκόταν στην Ελλάδα για διακοπές. Μια σοβαρή κρίση δύσπνοιας την έφερε στην κλινική όπου τότε εργαζόμουν. Ευτυχώς τα πράγματα πήγαν καλά: η Dorothy έκοψε την μακροχρόνια συνήθεια του καπνίσματος, ανένηψε και επέστρεψε στα περίχωρα του Manchester. Από τότε διατηρούμε τακτική ηλεκτρονική επικοινωνία. Εκείνη με ενημερώνει για κάθε πρόβλημα υγείας, από οδοντιατρικό μέχρι ορθοπεδικό, που απασχολεί την ίδια, τον άνδρα της και τους λοιπούς συγγενείς. Εγώ ερμηνεύω από μακριά τα αποτελέσματα των εξετάσεών της και την ενθαρρύνω να συνεχίσει με τις θεραπείες της. Πριν μερικά χρόνια, με αφορμή το θερινό συνέδριο της British Thoracic Society, ανταμώσαμε στα παλιά μας στέκια και ανταλλάξαμε τα νεώτερα από τις ζωές μας.
Από τότε χρειάσθηκε σε αρκετές περιπτώσεις να φροντίσω ξένους που γύρισαν στις πατρίδες τους βελτιωμένοι, όπως και μερικούς που αναχώρησαν με τη γνώση ότι τα πράγματα δυστυχώς μόνο θα χειροτέρευαν. Η εμπειρία αυτή μου έδειξε ότι η δυνατότητα της επαρκούς επικοινωνίας σε γλώσσα που οι ασθενείς μπορούσαν να καταλάβουν ήταν κυρίως αυτό που τους έκανε να αισθάνονται πιο άνετα και ελάφρωνε αισθητά τη δυσφορία που προκαλούσε η όποια παθολογική τους κατάσταση, αλλά και το ξένο περιβάλλον στο οποίο βρίσκονταν. Ένα δίδαγμα για τη σημασία της επικοινωνίας και με τους πολλούς άλλους αρρώστους που βλέπουμε κάθε μέρα, με τους οποίους συχνά δεν καταλαβαινόμαστε, έστω κι αν θεωρητικά μιλούμε την ίδια γλώσσα.