Απολαμβάνω το ποδόσφαιρο σαν παιχνίδι και σαν θέαμα (και τίποτε περισσότερο). Δεν έχω καμία αντίρρηση να είναι όσο πιο αθλητικό και όσο πιο έντιμο γίνεται (εντός και εκτός γηπέδου). Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ μου είναι η σκοπιμότητα της έννοιας του ‘οφσάιντ’. Με τις περιορισμένες μου γνώσεις πάνω στο θέμα το θεωρώ απλά ως μια ‘ζαβολιά’ των κανονισμών που στερεί τους αγώνες από μεγαλύτερα σκορ και πιο συχνές ανατροπές σκηνικού, άρα από περισσότερο σασπένς. Είμαι βέβαιος ότι αν η FIFA ή η UEFA ή όποιος άλλος διεθνής φορέας αποφάσιζε δοκιμαστικά να καταργήσει το οφσάιντ για μια σαιζόν, κανένας δεν θα ήθελε να το ξαναδεί στα γήπεδα. Μια δοκιμή ίσως πείσει και τους πιο δύσκολους.
Τα παραπάνω, που τα σκεφτόμουν από παλιά, ξαναβγήκαν στο προσκήνιο μετά από το χθεσινό 'άκυρο' πρώτο γκολ του Σαλπιγγίδη επί της Ατλέτικο...
Είδες που το blog έχει και τη θεραπευτική του αποστολή, και μας κάνει να εκδηλωνόμαστε και περί τα ποδοσφαιρικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως καλά έκανες και τα έγραψες αυτά που έγραψες. Εύχομαι τελικά να υποστηρίζεις και Παναθηναϊκό.
Όσον αφορά το offside προφανώς ακολουθεί τη λογική των αρχόντων της ποδοσφαιρικής αυτοκρατορίας.
Ως γιός ... ποδοσφαιριστή (και μάλιστα επιθετικού), μάλλον δικαιούμαι μια απάντηση, αν και δεν μπορώ να βεβαιβαιώσω πως λύνει το πρόβλημα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα του "οφσάιτ" έχει απασχολήσει τους διεθνείς ποδοσφαιρικούς παράγοντες και οργανισμούς εδώ και πολλά χρόνια. Φαντάζομαι πως ο κανονισμός αυτός υπάρχει χάρις στο παλιό αγγλικό αθλητικό πνεύμα που πιθανώς θέλει τον κυνηγό να κοπιάζει για την επιτυχία, αλλά και το θήραμα (τον τερματοφύλακα εν προκειμένω) να έχει κάποιες δυνατότητες!
Αρκετές φορές έγιναν προτάσεις για την κατάργηση της επίμαχης διάταξης, αλλά όλες τελικά απορρίφθηκαν, γιατί στα δοκιμαστικά ματς (πειραματικά δεδομένα λοιπόν) πάντα οι άμυνες γίνονταν πιό κλειστές με αποτέλεσμα να σημειώνονται ακόμα λιγότερα τέρματα!
Με την ευκαιρία όμως θα ήθελα να σημειώσω κάτι άλλο:
Παλιά το ποδόσφαιρο ήταν πιό θεαματικό (ίσως και πιό άτεχνο) με περισσότερα γκολ. Όμως, η νοοτροπία της κοινωνίας μας άλλαξε, ενδιαφέρεται περισσότερο για τη νίκη και τα χρήματα και λιγότερο για το αθλητικό πνεύμα και την ικανοποίηση των θεατών. Αυτή την πορεία ακολούθησε το ποσοδόσφαιρο και δυστυχώς όλα σχεδόν τα σπορ (τουτέστιν "παράπλευρες απώλειες")...
Πρέπει να γίνουν προσπάθειες, ώστε ο άνθρωπος να ξαναενδιαφερθεί για τον άνθρωπο και τα ποιοτικά του προτερήματα και λιγότερο για τα υλικά αγαθά, τα οποία άλλωστε δεν θα πάρει μαζί του στην άλλη ζωή. Άλλωστε τα κτερίσματα τα βρίσκουμε στους τάφους, δεν τα παίρνουν οι νεκροί μαζί τους...
Και βέβαια λειτουργεί θεραπευτικά το μπλογκ, σε πολλά επίπεδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υποστηρίζω ομάδες, με την ίδια λογική που δεν μπορώ να υποστηρίξω και κόμματα. Αν κάνουν καλό παιχνίδι, τις παραδέχομαι, but I won't go out of my way for them! Εκείνος ο Σαλπιγγίδης μου κάνει εντύπωση: σταυροκοπιέται μετά από κάθε γκολ! Εκείνο που τελικά έβαλε προχθές ήταν πολύ όμορφο.
Απόστολε, συμφωνώ με τα γραφόμενά σου. Κάτι τέτοιο είχα σκεφθεί κι εγώ ως μόνη ερμηνεία. Και νοσταλγώ τις ημέρες που το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν ήταν επαγγελματικό, και που κάθε Κυριακή βράδυ γινόταν στα καφενεία της γειτονιάς η "κηδεία" κάποιας από τις χαμένες ομάδες (ξέρεις, "Τον προσφιλή μας... κηδεύουμε στην Τούμπα... οι τεθλιμμένοι συγγενείς...", και γύρω γύρω κόσμος με κεριά αναμμένα). Πού να τα καταλάβουν αυτά οι σύγχρονοι "οπαδοί"...