Η απλή λογική της δασοπυρόσβεσης

Πολλά καλά και λογικά λέγονται και γράφονται στον επίλογο κάθε μεγάλης καταστροφής (π.χ. από τον Ανεμοδείκτη της σημερινής Καθημερινής). Μακάρι να μην είχαμε φωτιές σε δάση και να μη χρειάζονταν τέτοια μέτρα και σχεδιασμοί, πραγματικοί ή φανταστικοί. Αυτό που δεν λέγεται και δεν γράφεται είναι ότι όλα αυτά τα καλά, απλά και λογικά μέτρα δεν φτάνουν σε επίπεδο πραγμάτωσης διότι και οι δασοφωτιές (όπως και τόσα άλλα θέματα, εθνικής σημασίας) γίνονται μπαλάκι κομματικής αντισφαίρισης: «έτσι θα κάνουμε εμείς όταν θα γίνουμε κυβέρνηση», «έτσι δεν πρόκειται να κάνουμε εμείς όσο το προτείνετε εσείς». Επιτέλους, πράσινοι, μπλε και όλα τα λοιπά χρώματα της ίριδος στον ίδιο γεωγραφικό χώρο ζούμε! Είμαστε όλοι ‘οικονόμοι’ (= διαχειριστές) εξ αδιαιρέτου του ίδιου φυσικού πλούτου, που υποχρεούμαστε να διαφυλάξουμε και για τους επόμενους και όχι μόνο να απολαύσουμε μέχρι καταστροφής, λέγοντας σαν τον αλήστου μνήμης Βασιλιά Ήλιο ότι ‘Εν τούτοις [το κράτος] θα πρέπει να διαρκέσει όσο και ημείς’. Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε....

[Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ 1/9/2009]