Γιατί επί σειρά μηνών διαψεύδεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η επιβολή νέων φόρων όταν όλοι το ξέρουν ότι μαθηματικά θα πραγματοποιηθεί, εκ των πραγμάτων και των αναγκών; Όση καλή διάθεση κι αν έχεις να τη βοηθήσεις αυτή την έρμη την πατρίδα, δεν σούρχεται και τόσο καλά να το κάνεις όταν σου το ζητούν άνθρωποι που έχουν πάρει διαζύγιο από την ειλικρίνεια. Ο μακαρίτης Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν έταζε λαγούς με πετραχήλια στους Άγγλους, παρά τους υποσχόταν τα μόνα πράγματα που αντικειμενικά μπορούσε να τους δώσει: ιδρώτα, κόπο, αίμα και δάκρυα. Τηρουμένων των αναλογιών (εκεί μαινόταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, εδώ βράζει μια οικονομική κρίση), υπάρχει έστω και ένας δεύτερης κλάσης πολιτικός που να μπορεί σήμερα να πράξει κάτι αντίστοιχο; Ίσως και ο ίδιος να ξαφνιαζόταν ευχάριστα από το αποτέλεσμα...
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 11/8/2009]
Δυστυχώς στη δική μας περίπτωση δεν μιλάμε απλά για την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τα ελλείματα του δημοσίου οφείλονται από την κακοδιαχείριση των τελευταίων 40 ετών, από τα βάθη της δεκαετίας του 80. Τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν κυβερνήσει 19 χρόνια το ένα και 15 το άλλο. Τι να πουν τώρα στον κόσμο για να τον εμπνεύσουν; Τα κάναμε σαλάτα και τώρα σας υποσχόμαστε ιδρώτα, αίμα και πόνο; Και σε ποιόν κόσμο; Σε αυτόν που διαπαιδαγώγησαν στον ευδαιμονισμό, στην ήσσονα προσπάθεια και στην πελατειακή εξυπηρέτηση; συγγνώμη για τη γκρίνια αλλά αν δεν βάλουν κάποιες κατευθύνσεις συγκεκριμένης ανάπτυξης ώστε να υπάρξει ένα όραμα, μια ελπίδα, τίποτα δεν θα γίνει με αποσπασματικά μέτρα. Όλοι απλά δεν βαρυγκομάνε και θα κοιτάνε τον εαυτό τους και μόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφή