Θυμούμαι απόμακρα μια γελοιογραφία (νομίζω στο περιοδικό TIME) την εποχή του πολέμου της Μπιάφρα (1967-70). Τρεις κροκόδειλοι ντυμένοι με φράκα κάθονται πάνω σε τρία κιβώτια και διαβάζοντας τα νέα για τις αγριότητες που συνέβαιναν στην προσωρινή εκείνη Αφρικανική χώρα κλαίνε και αναρωτιώνται: «Ποιος μπορεί να ευθύνεται για όλα αυτά;» Τα κιβώτια φέρουν τις επιγραφές ‘Αγγλικά όπλα’, ‘Γαλλικά όπλα’, ‘Αμερικανικά όπλα’.
Το σκίτσο μου ήρθε ακούσια στο νου καθώς άκουγα τους διάφορους δημοσιολόγους στα ‘κανάλια’ να αναλύουν τη χθεσινή δολοφονία του αστυνομικού και να κόπτονται για τον ‘νέο κύκλο αίματος’ και για το τι μέλλει γενέσθαι, και πού πρέπει να αναζητηθούν αιτίες, ευθύνες, κίνητρα κτλ. Θα μπορούσαν άνετα να κάθονται πάνω στα ‘Δελτία’ του περασμένου Δεκεμβρίου που δικαιολογούσαν τα αδικαιολόγητα: την αστική βαρβαρότητα, την α-νόητη βία, τον χλευασμό και το διασυρμό της αστυνομίας με το γνωστό τρίλεξο σύνθημα (δεν χρειάζεται επανάληψη). Υπεράνω κριτικής, πέρα από κανόνες και κώδικες ηθικής τάξης (εκτός από εκεί που θίγονται τα συμφέροντά τους), κατασκευάζουν με την ίδια ευκολία θύτες και θύματα. Κάτι πρέπει να έχουμε να λέμε κάθε μέρα, βρε παιδιά! Και όσο πιο τραγικό, τόσο καλύτερα! There is no news like bad news.
Για τον Αλέξη κάηκε όλη η Αθήνα. Για τον αστυνομικό που ήταν κι αυτός νέος και είχε και οικογένεια πόσοι διαμαρτυρήθηκαν και πόσο έντονα κι ειλικρινά; Προς Θεού, να μην ξανακαεί η Αθήνα. Αλλά μια πορεία πένθους και διαμαρτυρίας δεν την αξίζει ο νεκρός αστυνομικός; Γιατί η ζωή του Αλέξη είχε τόσο μεγαλύτερη αξία;
ΑπάντησηΔιαγραφή