"Τι ανταποδώσωμεν...;"

Κατά παράκληση αγαπητού και τακτικού αναγνώστη, παραθέτω κάποιες πληροφορίες για τον σταυρικό θάνατο βασισμένες σε όσα παρουσιάζει ο αείμνηστος καθηγητής Σπ. Μακρής στο σχετικό πόνημά του. Όσοι δυσκολεύονται με τέτοιου είδους ’ιατροδικαστικές’ περιγραφές μπορούν να διακόψουν εδώ την ανάγνωση, ή να πάνε στην τελευταία παράγραφο.

Διευκρινίζω ότι τα γραφόμενα αναφέρονται στον τρόπο θανάτου οποιουδήποτε ανθρώπου επί του σταυρού, και όχι αποκλειστικά στον θάνατο του Ιησού. Ως Θεός ο Κύριος με τη λέξη ‘Τετέλεσται’ ‘παρέδωκε το πνεύμα’. Ως άνθρωπος έπαθε σαν κάθε άλλο κατάδικο της εποχής εκείνης. Ο μηχανισμός του θανάτου από την ανάρτηση στο σταυρό ήταν μια αργή και βασανιστική ασφυξία, που οφείλεται στη συμπίεση των πνευμόνων, της καρδιάς και των μεγάλων αγγείων από το βάρος του σώματος και την άνωση του διαφράγματος. Την τακτική αυτή (γνωστή με την ονομασία Aufbinden) χρησιμοποίησε ο Γερμανικός στρατός ως σωφρονιστική ποινή, και αργότερα ως μέσο βασανισμού στο Νταχάου. Ο κρατούμενος κρεμόταν από τα δεμένα στην ανάταση χέρια του έτσι ώστε τα πόδια του να μην αγγίζουν το έδαφος. Η αναπνοή και η επιστροφή του αίματος προς την καρδιά εμποδιζόταν, κάτι που οδηγούσε σε συμφόρηση του πάνω μέρους του σώματος μέχρι και παραμόρφωση του προσώπου, όπως και στον απαγχονισμό (ας θυμηθούμε το σπαρακτικό "Υιέ μου, πού το κάλλος έδυ της μορφής σου;" της Παναγίας στην υμνογραφία). Αν δεν διακοπτόταν έγκαιρα η ανάρτηση, το θύμα υπέκυπτε μετά από πολύωρη οδύνη. Ο σταυρωμένος είχε τη ‘δυνατότητα’ να χαλαρώνει κάπως την πίεση ρίχνοντας το βάρος στα καρφωμένα πόδια του, γεγονός που έδινε απλώς μια αναβολή στο θάνατο και μια παράταση στην αγωνία του, μια και συνοδευόταν από φρικτούς πόνους στα σημεία των καρφιών. Γι’ αυτό και το σπάσιμο των σκελών ήταν η χαριστική βολή, που έκοβε την τελευταία διέξοδο ανακούφισης. Στην περίπτωση του Χριστού αυτό δεν συνέβη, διότι ο Κύριος είχε ήδη παραδώσει το πνεύμα. Ωστόσο, ο λογχισμός της πλευράς, ακόμη κι αν είχε απομείνει στοιχείο βιολογικής ζωής στο ανθρώπινο σώμα του, θα επέφερε οπωσδήποτε τον θάνατο με την επιπλέον πρόκληση ενός ανοικτού πνευμοθώρακα.

Όλα αυτά τα εφευρήματα της ανθρώπινης κακίας (τη εμπνεύσει του αρχεκάκου Διαβόλου) προστέθηκαν στον ήδη φραγγελωμένο Ιησού με τα καρφωμένα χέρια και πόδια. Ως ευγνώμονες προσκυνητές του Σταυρού ας μη μείνουμε στη συναισθηματική συγκίνηση των ημερών, αλλά ας αναλογισθούμε το μέγεθος του λύτρου που πληρώθηκε για μας. ‘Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν;’