Σαν τον Καραγκιόζη

Ακούγοντας εδώ και τόσους μήνες τις καθημερινές συζητήσεις και αναλύσεις για την πραγματική και την ‘άλλη’ οικονομία (φανταστική, εικονική, εξωπραγματική ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε την), προσπάθησα να βρω ένα απλό παράδειγμα που να την απεικονίζει. Ανέσυρα λοιπόν από τη μνήμη την παλιά ιστορία του Καραγκιόζη, που μαζί με τον Χατζηαβάτη αποφασίζουν να κάνουν εμπόριο. Αγοράζουν από τον μπαρμπα-Γιώργο ένα βαρέλι ούζο προκειμένου να το πουλήσουν. Ο Χατζηαβάτης θέλει να το δοκιμάσει, ο Καραγκιόζης όμως δεν του δίνει. Ο Χατζηαβάτης επιμένει: «Θα σου δώσω ένα φραγκάκι, μου δίνεις ένα ουζάκι;». Ο Καραγκιόζης υποχωρεί εφόσον πρόκειται για εμπορική συναλλαγή και όχι για τράκα. Μόλις όμως παίρνει το φράγκο, ζητάει να πιεί κι αυτός. Το ένα ποτήρι φέρνει το άλλο, και το παζάρι συνεχίζεται. «Φράγκο δίνεις, ούζο πίνεις» είναι το σλόγκαν των δυο ‘εμπόρων’, καθώς το φράγκο κυκλοφορεί μεταξύ τους και το ούζο καταναλώνεται σ’ αυτή την αμοιβαία αγοραπωλησία που γίνεται ουσιαστικά χωρίς ρευστό. Το μόνο κέρδος των συναλλασσομένων, εκτός από το μεθύσι της εμπορικής ιδιοφυΐας τους, είναι το ξύλο που τελικά τρώνε από τον παραγωγό μπαρμπα-Γιώργο.

Όπως λέγεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, οποιαδήποτε σχέση με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα είναι τελείως τυχαία.