Όσο κι αν η Ιουλιέτα έλεγε στον Ρωμαίο ότι «Αυτό που λέμε ρόδο θα μύριζε το ίδιο γλυκά με οποιοδήποτε άλλο όνομα», δεν μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε από τις συμβατικές έννοιες που έχουν οι λέξεις και που τις μάθαμε από την κούνια μας. Όταν συναντούμε γνησιότητα πίσω από ένα όνομα, τότε ξεφεύγουμε από τις συμβάσεις και βλέπουμε μια άλλη διάσταση. Τον ιδανικό συνδυασμό από χρυσάφι-καλοσύνη στην καρδιά και ζάχαρη στο λόγο-προσευχή έφερε--όνομα και πράμα--η Χρυσούλα Ζαχαρή, που την προπέμψαμε σήμερα στην αιωνιότητα, για την οποία είχε ήδη ετοιμάσει το διαβατήριό της. Τώρα ‘συναριθμείται μετά αγγέλων’. Την ευχή της νάχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου