Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος άφησε τη σφραγίδα του στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Πέτρες πετούμε μόνο στα δέντρα που έχουν καρπό, κι αν κρίνουμε από τις ‘πέτρες’ που του πετάξαμε συλλογικά εν ζωή, τότε σίγουρα δεν ήταν άκαρπο δέντρο. Βρήκα χθες μια παλιά του ομιλία με θέμα ‘Οι δέκα Φαραωνικές Πληγές της Ελληνικής Παιδείας’, από την εποχή που ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος (στη σελίδα "http://www.xristodoulos.net "). Επειδή στα χρόνια που μεσολάβησαν δεν άλλαξαν (τουλάχιστον προς το καλύτερο) πολλά πράγματα, παραθέτω επιγραμματικά τις πληγές που επισημαίνει, αντί μνημοσύνου (ίσως βοηθήσουν και στον περίφημο εθνικό διάλογο των ημερών μας):
1. Η έλλειψη εθνικής εκπαιδευτικής στρατηγικής.
2. Η υποκατάσταση του Δασκάλου από τους διδάσκοντες.
3. Η κομματικοποίηση της εκπαίδευσης με τη συνακόλουθη αναξιοκρατία.
4. Η διατάραξη των σχέσεων δασκάλου και μαθητή.
5. Η διαλελυμένη οικογένεια.
6. Η αδυναμία ή η αδιαφορία σύνδεσης των μαθητών με τα στοιχεία της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτισμικής μας παράδοσης.
7. Το γλωσσικό ζήτημα, που ταλανίζει επί δεκαετίες την εκπαίδευση.
8. Η απουσία οράματος, τόσο στους κυβερνώντες, όσο και στους διδάσκοντες και στα παιδιά.
9. Οι προχειρότητες και οι αυτοσχεδιασμοί στο χώρο της εκπαίδευσης με τις αλλεπάλληλες "εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις".
10. Τέλος η προσδοκία "μαγικών λύσεων" στο πρόβλημα της Παιδείας.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κλείνει τον λόγο με τη γνώμη του ιερού Χρυσοστόμου: "Αρκεί εις άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσαι δήμον", και τους στίχους του Κωστή Παλαμά:
"Κι αν είναι πλήθος τ’ άσχημα,
κι αν είναι τ’ άδεια αφέντες,
φθάνει μια σκέψη, μια ψυχή,
φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω.
Να δώσει νόημα στων πολλών την ύπαρξη
ΕΝΑΣ φτάνει".
κι αν είναι τ’ άδεια αφέντες,
φθάνει μια σκέψη, μια ψυχή,
φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω.
Να δώσει νόημα στων πολλών την ύπαρξη
ΕΝΑΣ φτάνει".
Ο τεθνεώς δεδικαίωται..γι αυτό το λόγο δεν θα κάνω κανένα σχόλιο για τον άνθρωπο αυτό. Μην ξεχνάμε και πολλά αρνητίκά που εισήγαγε στην Εκκλησία ή για την ακρίβεια εμφάνισε στο προσκήνιο. Για μένα ο χριστιανισμός που εισήγαγε ο Χριστόδουλος ήταν κίβδηλος κι είχε μέσα του στοιχεία που παρέπεμπαν σε πολιτική εξουσία. Για να μην πω πως πολλές φορές έβγαινε κι εκτός ορίων..Αλλα αυτό είναι άλλο θέμα. Βλέπω πως διαρκώς προβάλετε ζητήματα παιδείας. Καλώς και κακώς. Κακώς γιατί δεν μπορούμε να έχουμε άποψη για όλα τα ζητήματα. Κι αν΄έχουμε δε σημαίνει πως είναι και η σωστή και πρέπει οι άλλοι να την υιοθετήσουν. καλώς γιατί οφείλουμε να είμαστε σκεπτόμενοι πολίτες. Αλλά νομίζω πως καθένας πρέπει να ξεκινά από το δικό του χώρο. Κι ο χώρος της ιατρικής είναι πλούσιος σε αφορμές κι αιτίες για κριτική και παρέμβαση. Με τι να πρωτοασχοληθεί κανείς; Με τη φιλοχρηματία των γιατρών; με την υστεροβουλία τους; με τις λάθος διαγνώσεις τους; με την απουσία τους απο το χώρο εργασίας ενώ εφημερεύουν και πληρώνονται γι αυτό; με τις συναλλαγές τους με τις φαρμακευτικές εταιρίες σε βάρος των ασθενών τους;κι άλλα πολλά.............
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιό σας. Δεκτή η κρίση και η προσωπική άποψη. Θα έλεγα ότι ακόμη και ο Χριστός είπε για τους Φαρισαίους "Πάντα όσα αν λέγωσιν ημίν τηρείν, ποιείτε και τηρείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε", που σημαίνει ότι δεν θα απορρίψει κανείς κάθε γνώμη ή θέση κάποιου που "δεν τον πάει". Κάπου σχολίασα ότι την παιδεία την έζησα κυρίως ως αποδέκτης (και σε μικρό βαθμό ως διδάσκων σε τριτοβάθμιο επίπεδο). Με την ιδιότητα αυτή γράφω τη γνώμη μου, χωρίς την απαίτηση να την αποδεχθούν όλοι (αλήθεια, οι διάφοροι υπουργοί έχουν περισσότερη εμπειρία από 'παιδεία', 'δικαιοσύνη', 'αγροτική πολιτική' κτλ.;). Τέλος, επειδή αρθρογραφώ τακτικά στο περιοδικό του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης για θέματα ιατρικής πρακτικής και δεοντολογίας (μπορώ να σας παραπέμψω στα σχετικά κείμενα), δεν γράφω τα ίδια πράγματα και εδώ, εκτός αν δίνονται συγκεκριμένες αφορμές. Σε κάθε περίπτωση ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή