Μετωποβρεγματική καθ’ έξιν απροσεξία

Με τον όρο αυτό προσπαθώ να περιγράψω ένα σύνδρομο που βλέπουμε με ανησυχητικά αυξανόμενη συχνότητα στις μέρες μας. Θα έχετε ίσως παρατηρήσει άτομα (νέας συνήθως ηλικίας) που μόλις ανοίξουν το κινητό τηλέφωνό τους υφίστανται κατάργηση όλων των μηχανισμών αναστολής και αρχίζουν να διηγούνται, συνήθως μεγαλόφωνα, σε ανοικτούς ή κλειστούς χώρους (π.χ. αστικά λεωφορεία) και χωρίς να νοιάζονται αν τους ακούνε και άλλοι (έλλειψη επίγνωσης του περιβάλλοντος), τις προσωπικές, οικογενειακές, επαγγελματικές και αισθηματικές περιπέτειές τους. Συχνά οι αφηγήσεις διανθίζονται από ποικίλου βαθμού αθυροστομία και χυδαιολογία (επέκταση του συνήθους προφορικού τρόπου συνομιλίας των νεοελλήνων). Η έκδηλη και πλήρης έλλειψη αναστολών στη συμπεριφορά των ατόμων αυτών υποδηλώνει προσβολή των μετωπιαίων λοβών και του προμετωπιαίου φλοιού, ενώ η τοπογραφική αγνωσία παραπέμπει σε προσβολή του βρεγματικού λοβού. Εξάλλου, η συμπεριφορά αυτή παρουσιάζει έντονα στοιχεία εθισμού και εξάρτησης, καθώς η συνομιλία δεν διακόπτεται π.χ. για να διασχίσουν το δρόμο, να κατέβουν στη στάση που πρέπει ή να βγάλουν εισιτήριο, ενώ οι τηλεφωνικές κλήσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το σύνδρομο οπωσδήποτε χρειάζεται περαιτέρω νευροψυχιατρική διερεύνηση, ενώ ως αιτιολογικός παράγων πιθανολογείται (χωρίς να έχει ακόμη τεκμηριωθεί πλήρως) η ακτινοβολία του κινητού τηλεφώνου. [Για όσους τυχόν επιχειρήσουν να ‘υποκλέψουν’ την πατρότητά της στο μέλλον, καταχωρώ την προτεινόμενη ονομασία του και στην αγγλική: frontoparietal habitual inattention].