Αξιοκρατία

Πολλοί την επεσήμαναν αυτές τις μέρες, ως ένα από τα αιτήματα των νέων. Ίσως να μην πέφτουν έξω. Καλή η διαπίστωση, αλλά ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα; Η αξιοκρατία δεν αναπτύσσεται ξαφνικά στην ηλικία των 18, 21 ή 30 ετών. Η αξιοκρατία καλλιεργείται, με υγιή τρόπο, ‘εξ απαλών ονύχων’. Αξιοκρατία σημαίνει πρώτα απ’ όλα όχι ισοπεδωτικές βαθμολογίες με ‘ΑΡΙΣΤΑ’ (που δεν διαφέρουν από το μηδέν), όχι ανεξέλεγκτες προαγωγές (σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης), αλλά αντίθετα τακτικές και σοβαρές κρίσεις (και απορρίψεις) για μαθητές και φοιτητές (όπως και έλεγχο των διδασκόντων από τους ανωτέρους τους). Σημαίνει εγκατάλειψη της κακώς νοούμενης υπερπροστασίας (παραχάιδεμα) των νέων από γονείς, κηδεμόνες, ‘παιδαγωγούς’ (που μπορεί να μην έχουν μπει ποτέ σε σχολική τάξη) και άλλους προμάχους της ‘πολιτικής ορθότητος’ (προπαντός μη δημιουργήσουμε ψυχικά τραύματα στα παιδιά!). Σημαίνει έγκαιρη διαπίστωση προσόντων, ικανοτήτων και ενδιαφερόντων, και στροφή πλεύσης προς την κατεύθυνση που αρμόζει στον καθένα, όχι ως τιμωρία, αλλά ως υγιή διέξοδο. Οι ίσες ευκαιρίες δεν σημαίνουν ότι είναι όλοι ικανοί για όλα. Αν κάποτε επιτέλους χωνέψουμε αυτή τη βασική αρχή, θα έχουμε ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά.