Μπαίνοντας στο διάδρομο αφίξεων του Gatwick μας υποδέχεται η αφίσα με το γιγάντιο μήνυμα: ‘Welcome to smokeless Britain’ (= καλώς ήλθατε στην άκαπνη Βρετανία), γεγονός που θα διαπιστώναμε εκ του ασφαλούς τις προσεχείς ημέρες. Υπάρχουν λοιπόν τόποι όπου οι νόμοι εφαρμόζονται! Να ελπίσουμε ότι με την αυγή του 2010 θα ενταχθούμε σ’ αυτούς;
Ο τίτλος φαίνεται οξύμωρος: μάθαμε να πηγαίνουμε στη Βρετανία για σπουδές, για business, για συνέδρια, για τουρισμό, αλλά για διακοπές; (δεν είναι το ίδιο πράγμα με τον τουρισμό). Ωστόσο, έχοντας ζήσει σχεδόν οκτώ χρόνια στη χώρα αυτή, κάθε νέα επίσκεψη είναι ένα διάλειμμα από την καθημερινή Βαλκανο-μεσογειακή πραγματικότητα. Να οδηγείς νομότυπα, όπως και (σχεδόν) όλοι γύρω σου, χωρίς να σου κορνάρουν με το παραμικρό, ακούγοντας Classic FM με ποιοτική μουσική όλο το 24ωρο, να βλέπεις τηλεοπτικά δελτία με ειδήσεις και όχι με δηλώσεις εκπροσώπων και συνδικαλιστών (εντάξει, μας έδειξαν και την πρεμιέρα του Dark Knight και μας είπαν ότι ‘έσπασε ταμεία’ στις ΗΠΑ), να ξυπνάς με τα πουλιά και να μυρίζεις φρέσκο γρασίδι και cooked breakfast, και να μη σου καίγεται καρφί για το ποιος και από ποιον λαδώθηκε και με τι μάρκα λάδι, όλα αυτά δεν είναι διακοπές;
Ελπίζω στην κατανόησή σας που τις επόμενες ημέρες θα προσπαθήσω να σας μεταδώσω αναδρομικά κάποιες από τις φετινές, μη τουριστικές, βρετανικές εμπειρίες. Έτσι, για αλλαγή παραστάσεων. Και ως αφορμή για σκέψεις.
Μου θύμησες πολύ γλαφυρά τις μέρες μου στην Ουαλλία, που όντως, ο καθαρός αέρος και το φρεσκομαγειρεμένο πρωινό ήταν ικανά να σε κρατήσουν για όλη την ημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα σχόλια για μια πανέμορφη χώρα.
Έχοντας ζήσει στην Ουαλλία 4 χρόνια, εξακολουθώ να την έχω πολύ ψηλά στις αναμνήσεις μου. Κάποια μέρα θα γράψω κάτι σχετικό. Watch this space!
ΑπάντησηΔιαγραφή