Ούτε 8 μήνες δεν πέρασαν από τις εκλογές, και οι συζητήσεις και συνεντεύξεις λάλων πολιτικών και δημοσιογράφων στρέφονται γύρω από το αν θα πάρει (ή πώς δεν θα πάρει) τρίτη τετραετία η κυβερνώσα παράταξη. Ο στοιχειωδώς υποψιασμένος αναγνώστης από τέτοιες συζητήσεις συμπεραίνει (αν δεν το ήξερε μέχρι τώρα) ότι ο λόγος ύπαρξης των κομμάτων είναι αποκλειστικά και μόνο η κατάληψη της ‘καρέκλας’ και όχι το τι δημιουργικό θα κάνουν όταν ή μέχρι να καταλάβουν την καρέκλα. Δικαιώνεται έτσι ο Εμμ. Ροΐδης όταν έδινε τον ορισμό του κόμματος: ‘Ομάς ανθρώπων ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ ανορθογραφώσι, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι’. Αν δεν ικανοποιεί αυτός ο ορισμός, υπάρχει και εκείνος του Max Weber: ‘Κόμματα είναι αγέλες χωρίς ψυχή, γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που υπακούν σε έναν αρχηγό και αγωνίζονται για την άλωση της εξουσίας, όχι για να εκτελέσουν κάποιο έργο ή για να διακονήσουν κάποια υψηλή υπόθεση, αλλά για να αρπάξουν θέσεις και αξιώματα και να πραγματώσουν ιδιοτελείς σκοπούς’.
Σημ. Ακόμη και τα μαθηματικά τείνουν να χάσουν την ακεραιότητά τους. Έτσι, η έκφραση ‘κυβερνητική τετραετία’ καταργεί τον βασικό κανόνα ότι κάθε αριθμός είναι ίσος με τον εαυτό του, αφού στην ελληνική πολιτική πράξη ισχύει ότι 4 (έτη)= 3½ (ή άλλος αριθμός <4).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου